IUI Drie; Een heel avontuur!

Op hoop van zegen dat de NS op tijd rijdt, nemen we om 07.11 de trein en komen we op tijd aan in Amsterdam.. Gelukkig maar, want de NS heeft me afgelopen week wel vaker in de kou laten staan.. Op de terugweg vind ik dat niet zo erg, maar op de heenweg is dat uitermate vervelend. We komen op tijd aan en we zien dat de koffieautomaat het niet doet.. Grrr, heel vervelend! Bij binnenkomst had ik geplast, want ik moest zo nodig en heel even sloeg de paniek toe.. Gelukkig kwam ik snel bij zinnen en bedacht me dat water drinken ook een prima optie was ;)

Vriendlief meldt zich bij de balie en er wordt hem gezegd dat het nogal druk is en dat wanneer er een kamer vrij is hij geroepen zou worden. De mannen in de kamertjes hadden er duidelijk moeite mee, we moesten ons om 08.15 melden en de kamertjes kwamen pas vrij rond 08.45.. Dus vriendlief pas een half uur later aan de beurt, gelukkig had hij iets minder tijd nodig dan voorgaande mannen en konden we het inleveren.  In mijn gedachten kwam nog voorbij dat wanneer het zoveel later ingeleverd wordt, de inseminatie ook zoveel later zou plaatsvinden.

We nemen plaats in de andere wachtkamer in afwachting van IUI nummer 3, met ons zit er ook nog een ander stel in de wachtkamer. Deze man had het iets eerder ingeleverd dan vriendlief, dus hun zouden wel eerst aan de beurt zijn en daarna wij. Vriendlief en ik hebben de grootste lol om de kleinste dingetjes, we werden gewoon melig. Vriendlief zei dat wij de gemiddelde slagingskansen wel naar beneden zouden halen doordat het al 2 keer mislukt was en ik zag in het rustige aquarium een slang in plaats van gewoon een waterplant. We lagen dubbel van het lachen, voorgaande keren zaten we alleen in de wachtkamer en was het niet zo hilarisch, haha. De man van het andere stel had duidelijk last van het feit dat er geen koffie was, die was echt in slaap gevallen op de stoel en vriendlief gaf hem geen ongelijk. Het wachten was dit keer erg aangenaam en dat was een heel fijn gevoel.

De deur gaat rond 09.40 gewoon als gepland open en wij worden geroepen om mee te gaan, ik dacht nog huh maar dat andere stel was toch eerder? We liepen gewoon mee en ze vroeg om mijn ID kaart en ging naar het lab om de opbrengst op te halen.. Ik ontblootte de onderkant en na een paar minuten werd er op de deur geklopt. Uhm ja we hebben een klein probleempje, de opbrengst van jullie zit nog in de centrifuge en duurt nog ongeveer 8 minuten en dat van het andere stel zou nog 3 minuten duren.. Ik begreep uit haar ongemakkelijke houding en haar sorry’s dat ik me maar weer even moest aankleden en terug de wachtkamer in moest. We konden er gelukkig smakelijk om lachen en binnen 2 minuten zitten we weer in de wachtkamer en haalde zij de opbrengst van het andere stel uit het lab. (Het zal toch maar een keer helemaal mislopen joh, gelukkig wordt er heel erg goed gecontroleerd!!)

Het stel komt al snel weer terug uit de behandelkamer en vriendlief wenst hun succes waarop de man ook ons veel succes wenst.. Toch bijzonder  als je bedenkt dat zij dezelfde testdatum hebben als wij en wanneer zwanger we elkaar waarschijnlijk ook tegen zullen komen bij het bloedprikken 16 dagen na inseminatie ;)

Oke, de tweede poging dan.. De deur gaat open en we worden binnengelaten, het is dezelfde fijne jongedame die het de vorige keer gedaan heeft en ze zegt meteen dat ze heel erg benieuwd is naar de opbrengst van deze keer, ook omdat het de poging is voor de kijkoperatie.. (ik hoop zoooo dat die niet nodig blijkt te zijn!)   

Ze is wederom superlief voor ons en ze neemt wederom mijn ID kaart mee naar het lab om de opbrengst op te halen. Ik ontbloot weer mijn onderlijf en we wachten even tot ze terug is. Het moment dat er dan op de deur geklopt wordt is inmiddels wel een spannend momentje, ze komt binnen met een glimlach van oor tot oor en vertelt dat de opbrengst 12 miljoen na opwerking is, 12 miljoen!! Vriendlief heeft inmiddels de zelfde grote glimlach van oor tot oor en ik hijs me voor de verandering voor de 8e keer sinds 1 januari in de beugels en ga er maar lekker voor liggen.

Ze vertelt dat ze superblij was met de opbrengst en dat de vorige keer met 1,6 miljoen toch wel jammer was. Ze zei het niet hardop maar ze bedoelde denk ik meer dat de vorige poging al gedoemd was om te mislukken. Ik vertelde dat ik de intake al gehad had bij de anesthesie en dat ik dat echt niet zou willen. Ze zei dat we dan gewoon ons best gingen doen en heel hard moesten hopen dat deze poging de spreekwoordelijke 3 keer is scheepsrecht moest worden.

Ze kantelde de stoel en bracht de spreider in en die was al best een beetje pijnlijk, ik verbeet de pijn en dacht alleen maar; ‘Niks is pijnlijker dan de HSG, niks is pijnlijker dan de HSG die je gehad hebt’. Ondertussen is dat een beetje mijn maatstaaf van pijnlijk, die was echt niet niet niet leuk om te ondergaan. Ze bracht de katheter in en ze zei dat ze tegen een wandje aan kwam en dat zou zonde zijn, daar zou een beetje het boomerang effect van ontstaan en ze bleef de kathether maar repositioneren. Ze zei dat het minstens 6 cm door de baarmoedermond naar binnen moest om het op de juiste plek in te brengen, zo dicht mogelijk bij de 2 eitjes die in de race waren zei ze. Het lukte niet helemaal en er gingen aardig wat pijnscheuten door mijn buik heen, waarop vriendlief me lief over mijn hoofd aaide en ik het toch een beetje aan het wegpuffen was. Ze kantelde me nog een beetje meer en zei dat ik met beide handen heel hard op mijn buik moest drukken om de blaas goed op de baarmoeder te krijgen, zodat ze er goed bij kon. Dat gedaan hebbende zei ze ineens dat het goed was en dat ze het in zou brengen. Ze zei nog, nu heel hard gaan zwemmen want met 81 % beweeglijkheid waren het toppers.. IUI 3 zat erop! Niks meer aan doen, ze moesten alleen maar heel hard zwemmen!!

Ik moest rustig opstaan, omdat ik toch best een poosje op de kop heb gehangen en niet in een keer moest gaan opstaan. Ik was een beetje trillerig omdat het wel de meest pijnlijke IUI was tot nu toe, maar tegelijkertijd ook erg gerustgesteld omdat zij de IUI gedaan had en ze ons een goed gevoel erbij gaf. Deze IUI heeft de beste kansen..!

2 prachtige eitjes, 1 op rechts en 1 op links.

12 miljoen zaadjes na opwerking, waarvan 81 % heel goed beweeglijk.

IUI op dag 15 ipv 12&13.

Ik ben niet gelovig opgevoed & heb geen geloof maar ik ben er heilig van overtuigd dat onze kracht om de hoop in stand te houden voor hetgeen wat wij het allerliefste willen ook een geloof is. Daar houden we ons aan vast, zonder hoop waren we allang verloren.

Na de IUI wel wat bloed verloren bij het afvegen en ook de hele dag last gehad van wat kramperig gevoel, vanochtend bij het wakker worden een branderig/vol gevoel. Hopelijk zijn dat goede voortekenen, in alles voelt deze IUI anders dan de andere 2 en ook alsof het onze beste kans is!

Met mijn cyclus verwacht ik 13 feb mijn menstruatie en na de IUI 16 feb. Het worden dus spannende dagen rondom valentijn! <3.