De fertiliteitsarts

Nou, daar zaten we gisterochtend dan!

De fertiliteitsarts; Een wat oudere man met, wat later blijkt, een goed gevoel voor humor.

Het gesprek begon met allerlei vragenlijsten, van ons ziekenhuisverleden tot hoevaak we seks per week hebben. Hij bracht het allemaal op zo’n leuke manier dat we beiden erg op ons gemak waren! Gelukkig maar, want de vragen waren soms best persoonlijk.

Het gesprek was goed begonnen en we gingen wat dieper in op het medicatiegebruik en de geschiedenis hiervan. Hij vond het toch gek dat we in de afgelopen 7 jaar ook niet ‘per ongeluk’ zwanger geraakt, aangezien we altijd onbeschermde seks hebben. Na alle jaren doorgelopen te zijn en de gaten van de jaren erbij meenamen, dat vriendlief dacht dat het goed ging en dus de medicatie niet meer gebruikte, hadden we in totaal maar een jaar of 2 een realistische kans gehad om zwanger te raken, haal hier nog zijn libido van 0 vanaf en het werd ineens logisch dat het nog niet gelukt was.

De arts sloeg bij vriendlief de spijker op zijn kop toen hij doodleuk en op een humoristische manier zei; ‘Nou, je libido zal ook wel diep onder het vriespunt hebben gelegen!’. Ik zag dat hij met deze opmerking vriendlief voor zich had gewonnen. Eindelijk iemand die erkende dat dat heel lastig moet zijn geweest en eindelijk dat het ook zo benoemd werd. Vriendlief zei dat dat inderdaad vreemd was en dat hij sinds het goede medicatiegebruik zichzelf weer aan het worden is.

3 keer per week hormonen prikken & hier moeten we gewoon mee doorgaan want; ‘Aan een winnend paard moet je niks willen veranderen!’ aldus de arts. We hebben flink gelachen en het was een fijn en luchtige conversatie.

Toen kwamen we bij de uitslag van het zaadonderzoek!

Vriendlief heeft genoeg && vruchtbaar zaad!! Ik zag dat ie het bijna van trots wou uitroepen :):):)

Mijn uitslagen van het uitstrijkje waren nog niet binnen en daar zou ik later op de middag over teruggebeld worden. De arts vond het werkelijk fantastisch dat ik in de afgelopen 1,5 jaar bijna 30 kilo ben afgevallen en hij tekende bij zijn notities er zelfs een vlaggetje bij!

Na nog wat lichamelijk onderzoek bij hem, grootte van de testikels e.d. kwam hij met zijn bevindingen.

We moeten het nog een jaar gaan proberen op de natuurlijke wijze en blijven onder controle bij hem.

BAM! NOG een jaar wachten, vriendlief en de arts keken mij aan en ik ontplofte zowat! Hihi, de arts vroeg of ik het daar mee eens was en ik zei dat ik dat niet was en voelde me min of meer een beetje aangevallen zelfs.

Hij vond ons nog jong en door alles wat er gebeurt is qua medicatie en de stand van zaken nu vond hij dat we het eerst natuurlijk nog moeten gaan proberen, hij wilde mij ook alle vervelende onderzoeken nog besparen; Baarmoederfoto’s, eileiders checken e.d.  Doordat het zaadonderzoek zo goed was vond hij dat we het nog een kans moesten geven.

Met tranen in mijn ogen keek ik mijn vriend aan en knikte ik met mijn hoofd van wat nou dan. Gelukkig zag de arts dat ook en hij zei; ‘Oke, een halfjaar proberen dan’. Voor mijn gevoel duurt dat nog te lang..! Natuurlijk wil ik het zo snel mogelijk, maar moet het ook een kans geven. Als wij in juli nog steeds niet zwanger zijn gaan we het traject wel in..

Voor nu;

• Blijven proberen tot en met juli


• Over 8 weken een nieuw zaadonderzoek


• Een temperatuurkaart bijhouden


• Op de 3e dag van nieuwe menstruatie bloed prikken

In de middag in de stad allerlei dingen gekocht voor mijn verkoudheid die goed aan het doorzetten was en meteen maar een goede thermometer gezocht. Bij de plek waar die lagen, lagen ook de ovulatietesten en ik vertelde aan vriendlief wat dat inhield en hij zei neem maar mee! Ik stond er zelf een beetje van te kijken dat hij dat zei, maar we hebben het gewoon meegenomen! 

We gaan dus meteen deze cyclus mijn eisprong zoeken & hopelijk vinden. Gisteren meteen begonnen met testen en er was al een licht streepje te zien, die vandaag al wat donkerder werd!

Einde van de middag belde de gyn voor de uitslag van mijn uitstrijkje en die was keurig! Een pap1, ze wenste me alle geluk en hoopte dat ik snel zwanger zou raken, ook vertelde ze dat als ik zwanger wordt dit jaar dat ik 3 maanden na de bevalling een nieuw uitstrijkje moet komen maken ipv de al geplande afspraak in januari.

Vandaag is alles een beetje gezakt & ik heb vrede met deze bevindingen!

Het is goed zo, de uitslagen waren goed en we gaan gewoon tot de zomer door met hoe we nu bezig zijn. 

Inclusief 3 keer per week prikken & de ovulatietesten. :-)