Weer aan het werk

Toen Mels geboren werd zag het er rooskleurig uit want naast mijn zwangerschapsverlof had ik ook nog eens drie maanden ouderschapsverlof, zeeën van tijd dus. Ik heb er van genoten, veel geknuffeld, gewandeld ik kon (kan) er geen genoeg van krijgen. Maar vandaag was het dan zover de plicht roept ik moet weer naar mijn werk en Mels naar het KDV.Met wisselende stemmingen keek ik er naar uit, het leek me wel weer lekker om tussen de collega's en de kinderen te zijn, maar het idee dat ik Mels moest wegbrengen dat vond ik echt vreselijk. Hij pakt de fles niet, straks heeft hij honger, hij valt vaak aan de borst in slaap och het arme kleintje slaapt daar vast niet, het zag er allemaal niet zo positief uit. Vanmorgen bracht ik hem en na een kleine rondleiding mocht ik hem in een box op ooghoogte leggen, ik moest hem met een sleutel open en dicht maken. Dat werd voor deze mama net iets te veel, de tranen vloeiden rijkelijk...Hoe kon ik..Wat ben ik voor een moeder?!....Mijn grote bezit laat ik gewoon achter bij wildvreemden, na een kus ben ik gauw weer naar huis gereden om mijn uitgelopen make-up te herstellen. Toen ik op mijn werk kwam reageerden de kinderen echt super, zoveel belangstelling en ik heb veel gehoord dat ze me hadden gemist, de uren vlogen voorbij op naar mijn lieverd. Daar aangekomen was het een grote opluchting Mels sliep, had zijn peer helemaal op EN.....Ja echt waar, hij had de fles leeg gedronken. De leiding vertelde dat hij erg vriendelijk was en naar iedereen lachte smelt smelt wat is het toch een lieverd..Thuis was hij bijzonder vrolijk en gezellig.. Wat een opluchting! De kop is er af, we gaan ervoor..

Liefs Wilma