Schrikken!

Het is al een hele lange tijd geleden dat ik iets heb geschreven! Onderhand ben ik precies 36 weken zwanger. Even een korte samenvatting hoe het sinds de nekplooimeting is gegaan: Eigenlijk heel voorspoedig. Ik merk wel dat ik veel sneller moe word maar dit komt natuurlijk ook omdat ik al een kleine druktemaker rond heb lopen. Ook wat meer last gehad van mijn rug en de laatste tijd met zitten, maar dit had ik ook met M. Het schijnt dat ik een lange, smalle baarmoeder heb, waardoor het kindje maar 1 kant op kan liggen. Dit voel ik erg goed bij mijn ribben en vooral als ik lang in de auto zit heb ik hier erg veel last van.

De 20 weken echo was perfect, de gyneacoloog zag geen afwijkingen. Dit is erg fijn, want dit maakt de kans op het krijgen van een kindje met syndroom van Down weer wat kleiner. Bij 30% van de kindjes met syndroom van Down valt er namelijk wel een afwijking te zien tijdens de 20 weken echo. Dus dat maakt de kans voor ons kleiner, en mochet toch syndroom van Down zijn, dan heeft het waarschijnlijk geen hele grote afwijkingen. En, ook leuk om te horen: we krijgen nog een meisje!!

We zijn in september nog heerlijk 2 weken op vakantie geweest naar Frankrijk. Hier hebben we lekker veel gezwommen en in de tweede week, toen het weer een stuk minder mooi was, hebben we heel veel gewandeld met onze 2 honden. Zelfs nog een wandeling van 5 uur gemaakt omdat we verdwaald waren! En toen was ik al 6 maanden zwanger!!! Was helemaal kapot, en mijn vriend ook, die had al die tijd onze dochter van 15 kilo in de rugdrager! Flink ingesmeerd met spierbalsem en de volgende dag ging het gelukkig al weer een stuk beter.

Vandaag ben ik dus 36 weken zwanger en ik ben vanmorgen enorm geschrokken: om 4.45 uur zijn de vliezen gebroken! We moesten meteen naar het ziekenhuis, hier werd nog even gecontroleerd of het niet toevallig toch urine was, maar nee hoor, het bleek echt vruchtwater te zijn. Ik dacht altijd dat je dan binnen 24 uur moet bevallen, maar omdat ik nog maar 36 weken ben willen ze liever het risico op een infectie nemen dan een prematuurtje. Dus moet nu in het ziekenhuis blijven tot de weeën beginnen, als dit deze week nog niet gebeurd dan wordt ik met 37 weken ingeleid. Schrikken dus! Ben nog niet eens helemaal met verlof, ik moest eigenlijk morgen nog een paar uurtjes werken voor een eindevaluatie. Verder had ik nog een hoop plannen voor tijdens mijn verlof, waar nu dus niets van terecht komt. Eigenlijk vind ik dit heel jammer, maar ja er is niet zo veel aan te doen. Kan niet anders dan het accepteren.

Heb nu wel af en toe een harde buik, maar volgens mij nog geen sprake van echte weeën. Ik ben heel benieuwd hoe het allemaal gaat lopen. Ergens ook wel weer grappig, we hoopten dat het geen Kerstkindje zou worden, maar nu komt ze zelfs al in november!