Combinatietest

Afgelopen woensdag hebben we de nekplooimeting gehad. Het was super om ons kleintje weer te zien, alles zag er goed uit. De nekplooi was ongeveer 1,7 mm, dit schijnt heel gemiddeld te zijn. Maar toen kregen we de uitslag van de combinatietest en de bloedwaardes bleken niet zo goed te zijn. We hebben een verhoogde kans op een kindje met syndroom van Down, namelijk 1:122. We hebben twee dagen getwijfeld of we verder gaan testen, maar hebben nu besloten om niet te gaan testen. We weten beiden niet goed wat we zouden doen als we zeker zouden weten dat het kindje syndroom van Down blijkt te hebben, hoogstwaarschijnlijk willen we het gewoon houden. Dus is hij of zij hoe dan ook welkom. En de kans is nu natuurlijk nog minder dan 1%, dat is nog steeds erg klein.

Dus vanaf nu ga ik gewoon lekker genieten van mijn zwangerschap! We hebben het vorige week al aan mijn schoonouders verteld en vanmiddag aan mijn moeder en haar vriend. Ze wonen ver weg en waren nu eindelijk weer eens op bezoek. Ze waren erg blij en hadden het al gehoopt. Ze staan nu op de camping in onze stad en gaan morgen lekker op M. passen. Ook heb ik het meteen maar aan mijn zusje verteld, heel modern, via de Whatsapp, met een echofoto.  Het liefst zou ik het 'live' vertellen, maar ik zie haar waarschijnlijk pas weer begin juli. En om dan te moeten vertellen dat ik 16 weken ben... zou ze me ook niet in dank afnemen denk ik. En ze had het allang in de gaten omdat de laatste keer dat we elkaar zagen nogal spastisch deed over de kip op de bbq en geen wijn dronk. 1 + 1 = 2 volgens haar.

Vanavond lekker zelfgemaakte pizza gegeten met mijn ouders en schoonouders. Gezellig en hierna met z'n allen een ijsje gehaald bij de ijssalon. M. is zo gezellig op zo'n dag! Heeft in haar keukentje lekker 'thee' gemaakt voor de oma's en is trots op de make up die op haar t-shirt staat. Zo grappig, ze doet net of ze het kwastje van haar t-shirt pakt en maakt haar ogen er mee op (en die van opa en papa).