Vertellen..gevoelens.. intake vk

en dan komt er een moment dat je het het liefst van de daken schreeuwt. je wil iedereen laten weten dat er weer een heerlijk babytje komt. dat het eindelijk weer gelukt is.. maar aan de andere kant hebben we zoveel bange gevoelens dat ik echt niet durf. ik durf niet gelukkig te zijn of enthousiast of open en eerlijk. alle pijntjes maken me bang. toch bepalen we dat het vertelt gaat worden aan familie en vrienden. naar de familie sturen we een foto, de jongens weten dat we een baby gaan krijgen en ze gaan graag op de foto met de echo zodat we die rond kunnen sturen. samen zitten ze op de bank de echo beide vasthouden en met de duimpjes omhoog :) nu al trots!

gelukkig krijgen we allemaal leuke reacties van de familie, iedereen op zijn manier feliciteerd ons. spannend want we weten hoe bepaalde mensen erover denken, maar het is onze keuze en ons leven. en gelukkig word het ons gegunt. ook mijn ouders en zusje reageren goed. gino reageerd niet echt eigelijk wat me toch wel zeer doet, maar ik weet hoe hij is en daar meot ik het maar even mee doen.

ook vertel ik het stiekem aan mijn vriendinnetjes lies en cindy, ook al zie ik ze nooit en spreken we elkaar ook bijna nooit toch weet ik zeker dat ze er voor me zullen zijn. een ook hun reactie is super :) de tijd erna vertellen we het aan een aantal andere maar voor het grote geheel houden we het nog even een beetje stil.

wel voel ik me heel slecht, gelukkig kan ik alles wel binnehouden maar de gehele dag door ben ik misselijke en niets helpt. hierdoor eet je natuurlijk ook veel minder. het enige wat een beetje lijkt te helpen is een glas heet water. dus dat drink ik de hele dag door maar. werken is dan ook moeilijker elk luchtje, geurtje oid kotm als een knal binnen en laat me niet meer los. vooral rond de jaarwisseling heb ik er heel veel last van gehad aangezien er verse oliebollen etc geballen werden.. bahh wat vies. het is zo erg geworden dat ik uiteindelijk de huisarts gebelt heb om te kijken of er iets tegen  te doen was. helaas is mijn huisarts er bijna nooit en krijg je vaak een stagair of assistent. en helaas in mijn geval ook nog een die vogens het boekje werkt.. ik kreeg gember pillen?!! dit terwijl ik al aangegeven had verse gember geprobeert te hebben en alle andere op het internet te vinden oplossingen hiertegen. na een paar dagen de pillen toch geprobeert te hebben ben ik wederom naar de huisarts gegaan. maar ook nu weer werd ik niet echt serieus genomen.

gelukkig heb ik een leuke buurvrouw en nadat ik haar vertelde hoe ik me voelde kreeg ik haar speciale pillen. nou zou ik nooit zomaar pillen nemen maar de apotheek had gezegd dat deze pillen zeker weten zouden helpen.  dus ik heb ze gretig aangenomen. gelukkig hielpen ze inderdaad en het dagelijks leven werd iet smakkelijker voor me. het enige voordeel aan het misselijk zijn en de hele situatie is dat ik behoorlijk snel afval ipv aankom.

jammer genoeg helpen de pillen niet lange tijd achter elkaar en krijg ik steeds meer moeite met de geurtjes etc op werk. ik wil het mijn baas vertellen omdat het soms moeilijk te verbergen is en omdat ik met de stress zit van het wel of niet krijgen van een vast contract. en dan opeens is het moment daar, niet geplant niets voorbereid gewoon hey.. heb je even 5 minuten voor me? gelukkig was zijn reactie goed en positief. en volgens hem zou ik me niet druk hoeven maken ( opzich een pak van me hart, maar tussen zeggen en daadwerkelijk doen zit een groot verschil ) ook mijn collega's reageren goed. gelukkig maar..

donderdag 26 januari 2017 hebben we onze intake bij de verloskundige en we hebben ook direct weer een echo.. leuk..!! z'n intake is altijd een beetje saai. vragen over je leven, je huwelijk en je eerdere zwangerschappen. en dan mogen we even spieken. en wat is het gegroeit in die 4 weken!! zo tof om toch weer even te kijken naar ons wondertje. ook hier geef ik aan mega misselijk te zijn en al vage klachten te hebben die ik niet echt kan plaatsen. we laten het even voor wat het is en spreken af het de volgende afspraak te bespreken.

eindelijk geloven charles en ik er steeds meer in, het is echt waar. we krijgen toch echt weer een klein cadeautje erbij. hoe speciaal!