Toch nog 1x proberen

na vele pogingen ( ja ik vind het veel pogingen ) die negen van de tien keer eindigde in een positieve test maar een negatief eind resultaat hebben charles en ik besloten het toch nog 1 keer te proberen. als het deze keer niet lukt hebben we geen pogingen meer over en misschien moeten we dan ook gewoon stoppen. er zal een duidelijke reden zijn dat we niet zomaar zwanger worden.                         

we hebben nog 1 embryo ingevroren en we gaan weer beginnen met alle hormonen en bezoekjes aan het medisch centrum in leiderdorp. ik moet weer hormonen gaan sluiten en om de zoveel dagen hebben we een echo om te kijken of er voldoende groeiende cellen zijn. zondag 13 november 2016 moeten we om 11 in de kliniek zijn voor een controle echo. we zijn redelijk snel aan de beurt en alles lijkt er goed uit te zien. wel zijn ze nog te klein dus we mogen nog een paar dagen door prikken. ik baal daar altijd van, je steekt er tijd en energie in en dan kan je na max 5 minuten en een turbo onderzoek al weer naar huis om verder te gaan met wat je al deed. het prikken opzich maakt me niet zoveel uit maar ik merk wel dat ik het steeds vermoeiender vind om mezelf te pushen en het allemaal te regelen en doen. het komt ook door alle negatieve uitslagen die hiervoor lagen. ik vind het gewoon moeilijk om me positief in te stellen na zoveel bagger. maar goed we gaan door en we mogen woensdag 16 november terug komen, eindelijk zijn ze groot genoeg en kan ik savonds pregnyl spuiten. de rest van de week wachten we af. de terugplaatsing zou eventueel plaatsvinden op woensdag 23 november mochten ze daarvoor niet gebelt hebben dan is het embryootje goed ontdooit anders is ook deze poging over en is het klaar.         

gelukkig word er niet gebelt en mogen we die woensdag om 13.00 naar de kliniek voor de terugplaatsing. de kinderen zijn s'middags vrij dus charles kan niet mee. gelukkig wil shirley me altijd bijstaan en gaan we samen. ik mag weer in de enorm charmante stoel plaats nemen en afwachten tot ze alles klaar hebben. shirley en ik kletsen wat en maken er een beetje een grapje van. ik heb niet het idee dat het gewaardeerd word. iets wat ik een beetje gek vind, natuurlijk is het een enorm belangrijk moment en moet je er ook serieus over na denken en bespreken enz. maar op z'n moment wanneer je weer in standje hopeloos ligt en je in alle eerlijkheid de hoop al opgegeven hebt dat het uberhaubt kan gaan lukken ga je grapjes maken over van alles. hou het een beetje luchtig en gezellig. shir en ik hielden ons niet echt in, het is mijn moment en mag ik dan aub zelf bepalen hoe ik dat invul?? zo romanisch is het allemaal al niet. voor we het weten hebben ze het embryootje ingebracht en wachten we de controle af. het lijkt allemaal goed te zitten en we kunnen er weer vandoor. en nu begint wederom een moeilijke periode.. wachten... en ow wat ben ik slecht in wachten. maar alle negatoeve gedachten maken het wellicht iets makkelijker. waarom zou je eerder testen als het toch fout gaat.. het geloof in een positief resultaat is er totaal niet. maar goed we gaan door. ik moet na de terugplaatsing ook nog pregnyl blijven gebruiken en utrogestan gebruiken zodat het een welkom plekje geeft aan ons embryootje. nou niets daarvan, het heeft me eerder niets dan ellende gegeven, geen positieve uitslagen dus dit keer doen we het helemaal anders. ik wil niet nog meer rommel in mijn lichaam stoppen, doet mijn lichaam dit niet zelf goed dan doen we het niet.... wachten.. wachten.. wachten