Gewoon ff bloggen :)

buiten alle problemen die de revue passeren geniet ik meer dan ooit van me kindertjes. hoe guilliano groeit in zijn eigen ik-je en hoe hard nando vooruit gaat qua ontwikkeling ( maar vooral alles op zijn tijd en als hij het echt nodig vind om iets te doen ) guilliano gaat nu twee middagen in de week naar de dreumes ( peuterspeelzaal ) hij gaat vol goede moed en ook het schoolpleintje en het naar binnen gaan is allemaal geen punt, maar zodra ik zeg veel plezier mama komt je zo weer halen is het brullen. gelukkig herken ik dit heel goe van mijn werk op het kinderdagverblijf maar bij je eigen kinderen is het wel even wat lastiger. ik zwaai altij braaf even bij het raam, ookal staat hij daar met tranen in zijn ogen en zijn armpjes uitgestrekt naar me te gillen en ik draai me om en ga weg. ik weet dat het over gaat, ik weet dat hij het echt wel leuk vind maar hij heeft gewoon erg veel moeite met afscheid nemen. en dat is natuurlijk zijn leeftijd maar ook het hele gebeuren hier in huis zorgt ervoor dat hij erg aan me hangt en er dus moeite mee heeft. ik heb het soms ook wel even moeilijk er mee hoo, ik voel me dan z'n nare moeder die zwaaiend een huilend mannetje achterlaat. maar ik weet beter, als ik hem na een paar uurtjes weer ga halen kan ik nog even spieken, dan zit hij of lekker te kleien of ze zingen liedjes. vrijdag ging ik hem halen en toen zaten ze in de kring, het duurde even voor hij me door had. wat voor mij echt even een geniet momentje is, want hem zo zien maakt het hele afscheid van eerder die middag vervagen in het niets. dan ziet hij me en rent naar me toe met de woorde:'jah mama ik ging echt huilen hoor.. euiwwwww heiuwww...! 'nog even duidelijk makend dat het wel echt gebeurt is. ik zeg dan alleen :'ja maar dat is toch weer over en? heb je het leuk gehad met de kindjes? '. ik babbel nog even wat met de juf en dan opeens voel ik zijn armpjes om me heen en zegt hij:'ik hou heel veel van jou mammie' aghhhhhh smelt!!!!! wat een geweldig kind hij weet precies DIE dingen op het juisten moment te zeggen. na school is hij vaal wat baldadig en druk maar na een half uurtje razen is dat er ook weer uit. wel moet nando dat soms ontgelden, maar nando zoekt het vaak op die momenten ook op. hij wil ook al groot zijn en dezelfde dingen doen als zijn grote broer. het slapen gaat gelukkig ook al stukken beter, hij slaapt nog wel een aantal nachten per week bij ons op de kamer in het camping bedje maar steeds vaker blijft hij heerlijk in zijn eigen bedje liggen. soms is hij rond 5 wakker en vraagt of hij dan in het kleine bedje mag. om vervolgens gewoon verder te slapen. daar doe ik niet moeilijk over, zolang we allemaal lekker slapen vind ik het allemaal best. maar als alles weer op het juiste plekkie is in ons huis en in ons leven dan gaan die dingen wel veranderen( en dat zeggen we hem ook, en dat vind hij goed zegt hij zelf :D ) soms vin hij luisteren wel een beetje lastig en daagt hij ons echt uit om te zien tot waar hij kan gaan. we proberen zo receht lijnig mogelijk te zijn maar ook dit gaat heel soms mis door de omstandigheden. maar gelukkig is guill al wijs genoeg dat ik hem uit kan leggen hoe het zit en doet hij alsof hij het snapt en zegt:'is goed hoor mama sorry zal niet meer doen ik ben niet meer boos, hij bedoelt hij eigelijk dat hijniet meer stout is maar zegt ik ben ( lees doe ) niet meer boos haha. wel is hij heel behulpzaam en wil hij graag dingen leren, hij zingt de hele dag door liedjes, wil knippen plakken tekenen en opa helpen met karton wegbrengen en naar de bank om op de knoppies te drukken. er zit een hoop liefde in mijn grote mannetje en dat deelt hij graag met de mensen om hem heen.. echt genieten

en nando, onze kleine charmeur en driftkikker. met zijn mooie schattige koppie en zijn stralende oogjes en lach draaid hij willekeurig mens om zijn vinger. als meneer iets laat vallen ( bewust gooit :P) hoor je hem alleen maar zeggen:'euhhh die die..'en dan wijst hij met zijn vingertje. en zonder dat je het echt door hebt, heb je het dingetje ( speen tijger oid ) al opgepakt en aan hem terug gegeven. om vervolgens te bedenken 'huh? what just happend?' hij is nogklein maar weet precies hoe hij dingen voor elkaar moet krijgen. sinds een tijdje is meneer aan de wandel, het gaat het erg goed af, soms is hij wat wankel en het is goed dat hij een dikke luier aan heeft en gelukkig ook wat zotvlees heeft want elke dag beland hij wel een aantal keer op zijn bibs. zodra je dan aandacht aan hem geeft trekt hij een soort van kijk-mij-verdrietig-en-zielig-zijn gezichtje en wederom heb je hem zo op de arm, waarna hij met een blijk van zelfvoldoening je aan kan kijken. en ooohh wee als hij niet zijn ding krijgt, als je hem vast hebt gooit hijzichzelf achterover, als hij staat gaat hij zitten en dan zie je hem een plekje zoeken om te gaan liggen ( let wel.. dit gaat heel zorgvuldig en met beleid ) en gaat dan heel zielig liggen brullen. moord en brand.. want niemand helpt hem.. hahah ik kom niet meer bij om hem. ook gaat hij gooien als het niet naar zijn zin gaat. en alsof hij niet anders doet dan met spullen gooien weet hij feilloos je te raken of net langs je heen te gooien. gelukkig zijn mijn hersenen ( en die van andere om ons heen ) wel zo snel dat ik dat niet aan me voorbij laat gaan, ook hij kan een standje krijgen en ook hij moet leren wat wel en niet kan. en op z'n moment werken de hersenen niet op automatisch maar bedenken ze direct dat hij best zelf dingen kan gaan pakken, zeker wanneer hij ze zelf weggooid. maar ook nando is een heerlijk kind, hij is in tegenstelling tot guilliano op die leeftijd heel knuffelig, na het eten gaan we meestal douchen of in bad en daarna nog even relaxen op de bank, het liefst kruipt hij dan lekker tegen je aan met zijn tutje en zijn tijg( er ) en ligt dan heerlijk bij je te hangen. zijn lieve koppie tegen me borst en met elke aai over zijn ruggetje voel ik zijn hartje meer rust vinden en bijna in slaap vallen. lees wel.. bijna want zodra jij denkt dat hij lekker bij je slaapt tilt hij zijn hoofd op en begint een heel verhaal te babbelen. dat vind ik nu ook zo leuk, hij kan al heel veel maar vind het niet altijd nodig om alles te laten zien of zelf te doen. zelf eten is super leuk, maar heel wild met je vork door je bord roeien is ook geweldig, hij kan mama en papa zeggen en een behoorlijk aantal andere woorden maar hij vind het niet altijd nodig. en waarom zou hij ook, als 'die die' negen van de tien keer net zo god werkt. zijn reactie als je blij en enthousiast word om iets wat hij doet is super leuk, hij trekt dan zijn neusje op en je krijgt een big smile en vervolgens natuurlijk een herhaling van wat hij eerder deed. langzaam aan begint hij iets meer geduld te krijgen en kan hij lekker aan tafel met een papiertje en een potlood klooien of kan hij met de duplo spelen, en dat is ook zo met het kletsen van hem. hij kent al aardig wat woorden, en hij zegt het op z'n schattige manier. vooral het woord 'kus' is nu favoriet maar ook tijg, tut, fles, sap, paard, kaart. hij zegt makkelijk woorden na maar negen van de tien keer hoor je ze daarna nooit meer. zo zei hij me van de week na, hij wees naar een zeeleeuw dus zoals ik dan ben zeg ik de naam bij dat gene hij aanwijst. en ik hoo rhem uber lief en zachtjes zeggen 'seeleeuw' ik dacht toeval maar hij zei het nogeens toen ik het plaatje weer aanwees en hetzelfde woord herhaalde. waar ik erg blij maar tegelijke tijd minder blij mee ben is dat hij goed is in klimmen, de bank op en af, over de salontafel heen, op de stoelen aan de keukentafel en zo ook op zijn eigen trip trap stoel, we hebben gister dan ook zijn baby beugel van de stoel gehaald want hij kan er zelf op klimmen en dit is minder gevaarlijk dan wanneer de beugel er wel op zit. maar het aller leukste is het klimmen op de trap, dit vind ik minder maar aan de andere kant is het ook een stuk makkelijker voor mij. want elke keer ons kleine beertje naar boven tillen is niet niets. als ik nu tegen hem zeg:'nando ga je mee naar boven of naar bed?'dan gaat hij zwaaien en klimt de trap op. hij snapt ons erg goed, charles vroeg hem van de week ofhij het keukenkastje dicht wilde doen en hij deed het, elke keer weer. maar ook opruimen doet hij als je het hem vraagt ( soms hoor :P ) of als charles hem naar boven gaat brengen dan loopt hij dus al naar de trap en dan zegt charles :'krijgt mama nog een kus?' dan draai hij zich direct om en stapt naar me toen en dan krijg ik een kus.. hoe schattig. ook wil hij guilliano dan een kus geven, maar guill wil dat op dat moment dan vaak niet. en da is dan zo sneu om te zien, dat snoetje van nando als het niet lukt.. gelukkig is hij een harde want als guilliano na 2 tellen bedenkt dat hij het wel wil, draaid nando zich keihard om hahah ( guilliano is wel sneller dus die kus komt er toch maar goed, nando laat niet echt met zich sollen ) ook het slapen van nando gaat erg goed, we leggen hem op bed met een flesje, zijn tijg en zijn tutje. we geven kusjes, muziekje aan, handkusjes en zwaaien en dan hoor je hem eigenlijk niet meer tot de volgende ochtend half 8 /8 uur. soms word hij s'nachts nog wakker en dan geef ik hem zonder iets te zeggen een flesje en doe ik zijn muziekje aan en an slaapt hij weer verder. misschien zit er toch weer iets meer ritme en regelmaat in te komen bij ons en bij hun. 

de pagina is te kort om alles wat op me hart ligt te vertellen over mijn / onze mannen, ik ben alleen maar heel erg trots en geniet intens van mijn 100% mama tijd. dit kunnen ze me nooit meer afnemen. heerlijke mannen waar ik mega veel van hou... wat kan je je nou nog meer wensen

( het is niet altijd rozengeur en manenschijn maar na elk negatief ding komt iets positiefs, of nou, zo probeer ik het maar te zien. niemand is perfect en niemand is beter als een ander maar mijn mannen zijn aardig op weg :D:D <3<3