Langzaam dringt het allemaal door

onze kleine man is nu 11 dagen oud en het begint nu pas langzaam tot me door te dringen. hij hoort bij ons is van ons maar is ook onze verantwoording ons leven en ons allesje. wat een heerlijkheid en wat is het een mooie gebeurtenis. ik durf nu zelfs al te denken aan de toekomst met een broertje of zusje voor guilliano. maar voorlopig willen we nog heel lang genieten van hem alleen. hij is zo mooi en doet het zoo onwijs goed. hij komt elke dag weer wat aan, blijft uit zichzelf goed op temperatuur. eet goed en heeft goede volle luiers. ( niet geheel onbelangrijk ) we rommelt hij nu wat met zijn tijden en hoeveelheden voeding. soms drinkt hij maar 50cc en de andere keer weer 100cc en dan zou je denken ok als hij maar 50 drinkt komt hij eerder dan 3uur tussen elke voeding maar dat is niet elke keer het geval en als hij dan 100cc heeft gedronken kan het zijn dat hij wel met 2 uur ertussen honger heeft en vraagt om de fles. er is nog niet heel erg een peil aan op te trekken maar dat vinden we ook niet heel erg, s'nachts komt hij meestal ook maar 3x, rond 1uur rond 3/4 uur en rond 7uur dus we mogen echt  niet klagen. ons ventje is gwn weg de beste :)

morgen komt er iemand van het consultatie bureau ik weet niet echt wat ze komen doen, het word volgens mij een intake gesprek en ze checken dan van alles ofzo, maar kan er ook naast zitten. daarna moeten/mogen we in het lumc langs om zijnheupjes te laten checken. als ze er vroeg bij zijn dan kunnen ze eventuele problemen voorkomen of vroegtijdig hulp bieden. zo is de kans op een sprijdbroekje oid minder. en we moeten 19 april naar het consultatie bureau voor guilliano zijn gehoortest. vind dat er wel zielig uit zien die doppie in zijn oren haahah maar goed beter checken en voorkomen dan iets anders.

en straks gaan we voor het eerst met de kleine onder de douche, we hebben hem elke keer in de tummie tub gedaan of gewoon in het badje maar deze mama wil graag samen douche. papa vind het volgens mij nog wat eng allemaal maar we gaan het proberen en we gaan direct kijken of we nog wat mooie plaatjes kunnen schieten van hem en mij onder de douche, het is z'n foto modelletje. ik weet dat alle ouders hun kind het mooiste vinden etc. maar die van ons is het ook echt. we hebben al een aantal geweldige foto's en we blijven hem elke dag achtervolgen met de camera:) we willen niets van hem missen ze zijn maar zo kort zo klein en dat vergeet je dan ook nog heel snel dat we het op deze manier proberen te onthouden.

zucht wat gaat de tijd snel en wat moet je veel leren bij je eerste kindje, zelfs als je al jaren in de kinderopvang e.d werkt denk je veel te weten. maar als het om je eigen kindje gaat dan word je onzeker en ga je snel twijfelen aan je eigen kunnen en doen. ik weet zeker dat we guilliano alles proberen te geven wat goed voor hem is en meer dan dat kunnen we niet.. hij is ons allesjes ons kindje onze verantwoording ons leven... kan het me nu al niet meer anders voorstellen :)