Ferron is alweer 2 weken oud en nog steeds een rustig en kalm kereltje. We hebben 'oude' foto's teruggekeken van Neville en Romy en dan blijkt dat Ferron toch wel heel veel op zichzelf lijkt. Compleet ander koppie, maar toch duidelijk een broertje. Wel gek, als je die foto's terugziet, kun je je nog heel helder voor de geest halen dat je de foto maakte, maar niet dat Romy en Neville zo klein waren en hoe ze er ook alweer precies uitzagen. Dan lijkt het verassend kort, maar tegelijk ook lang geleden dat zij zo klein waren.
Mijn tepels deden enorm pijn de eerste week na de bevalling (maanden daarvoor ook al). Judith dacht dat het misschien toch door spruw kwam, later bleek Ferron ook witte plekjes in zijn mond te hebben. Gentiaan Violet leek me niet veel te helpen, maar Ferron leek zelf hier ook geen last van te hebben. Hij drinkt goed, niet onrustig aan de borst. Sinds enkele dagen doen ze echter geen pijn meer en kan ik Romy en Neville ook weer beter verdragen aan de borst. Nou drinken ze in de ochtend en avond allebei weer mee.
Op een bepaald moment had ik blaartjes op mijn tepels en Neville heeft 2x aan den lijve ondervonden hoe pijnlijk dat kan zijn (heeft zijn handje een keer gebrand aan de kachel bij Tjarda en had vlak voor de bevalling een enorme blaar op zijn linkervoetje). Toen ik 'Au' zei toen zij aan het drinken waren en Neville en Romy daardoor meteen stopten met drinken, zag Neville die blaartjes op mijn tepel en schrok zich wild. Dacht dat hij dat veroorzaakt had, verborg meteen zijn hoofdje in mijn oksel en werd op slag heel verdrietig. Ik moest hem echt geruststellen dat het niet door hem kwam, hij leek zich heel schuldig te voelen.
Romy en Neville zijn beide erg enthousiast, zorgzaam en bezorgd over Ferron, als hij moet huilen, willen ze hem allebei troosten en vasthouden. Romy heeft zo nu en dan erg veel energie en is dan zo enthousiast (als ze hem vast mag houden, op foto's heeft ze echt pretoogjes) dat ze wat onvoorzichtig kan zijn, terwijl Neville ineens heel erg serieus wordt (dat zie je ook goed op de foto's waarop hij hem op schoot heeft of meehelpt met de verzorging) en ook erg voorzichtig. Vraagt regelmatig of hij het goed doet ("Zo?") als hij hem bijv. anders vast wil houden of als hij denkt dat het hoofdje niet helemaal goed zit.
Ferron heeft nog steeds geen huiluurtjes o.i.d. Als hij huilt heeft hij dorst of zit er (heel af en toe) wat lucht dwars (boertje). Hij is gemakkelijk te helpen gelukkig. Ook het slapen gaat goed, je kunt hem na een voeding gerust wakker in de wieg leggen en dan slaapt hij zo weer verder (en ik ook). Hij komt meestal rond 23.00, 04.00 en 07.00u). We krijgen dus voldoende slaap. Je doet hem er 'gewoon' even bij, zo gezegd. Het kost geen moeite. Zoals opa's en oma's wel eens zeggen: "Wel de lusten, niet de lasten." Wij kennen geen lasten bij Ferron.
reacties (0)