Ferron is geboren!

Afgelopen woensdag naar de verloskundige geweest. Geen bijzonderheden, Romy was mee. Vraagt zich steeds meer af hoe de baby dan geboren wordt en waar hij dan de buik uit komt. Haar dit wel enigszins uitgelegd, haar conclusie was dat de baby dus uitgeplast wordt. Vond dit maar merkwaardig, maar kon ermee leven, zo leek het. Zal haar later wel met plaatjes uitleggen hoe dat ongeveer gaat.
Mijn doel was, voor zover je je dat tot doel kunt stellen, om de baby in ieder geval tot na de bruiloft van Marieke en Gerrit bij me te houden. Daarna zou prima zijn. Neville is de dag voor de uitgerekende datum geboren, dus dat zou de dag na de bruiloft dan zijn...
Gelukkig waren we donderdag gewoon in staat om daarbij aanwezig te kunnen zijn. We hebben de hele dag meegemaakt. Fantastisch sprookjeshuwelijk met een droompaar. Perfecte plaatje, helemaal door de aanwezigheid van Jasmijn. De hele dag door (op de heenweg in de auto al) harde buiken gehad, en die kwamen om de 3 minuten. Leken niet op weeen. Judith zei ook al dat het wellicht door mijn broek kwam die wat te strak onder in mijn buik drukte, maar het was de enige broek die een beetje netjes was waar ik nog aardig in kwam. Dus wel een logische verklaring, zij gaf ook al aan dat zij dat soort broeken aan het einde vanwege die reden ook niet meer goed aankon. Rond 22.30u de bruiloft verlaten, kinderen waren bij Opa en Oma Koops en die van Judith, die ook op de bruiloft was, waren ook uit logeren. Eenmaal thuis, de broek meteen uitgedaan en op de bank geploft. Rond 23.00u leken de harde buiken wel wat heftiger te worden, maar ik dacht nog wel enigszins aan een nasleep van de te strakke broek. Echter ging het maar door. Tegen Hilco gezegd dat het zou kunnen dat het toch wel aanstalten waren, maar nog niet zo dat ik er niet van zou kunnen slapen. Hij is lekker gaan slapen, maar ik kon geen oog dichtdoen. Heb midden in de nacht de was gedraaid en opgehangen, de vloer gedweild, de vaatwasser ingeruimd en voor de zekerheid nog wat dingetjes in gereedheid gebracht zoals telefoon helemaal volladen, etc.
Tegen 04.00u begonnen de harde buiken wat meer als spierkrampen te voelen en ging het ook wel wat zeer doen. Hilco werd zo nu en dan wakker en vroeg hoe het ging. Ondertussen kwamen ze nog steeds regelmatig om de 3 minuten. We hadden de verloskundige moeten bellen als ze een uur lang om de 5 minuten zouden komen en doorzetten. Maar ja, wat is doorzetten, dit duurde al zo lang en vanuit ervaring dacht ik te weten dat het nog wel een hele of misschien zelfs wel 2 dagen zou kunnen duren, of zelfs weer zou kunnen stoppen. Het bellen van Judith uitgesteld tot 06.00u. Toen toch maar gebeld, ook omdat Martijn rond die tijd met de auto naar het werk zou gaan en Judith deze wellicht nodig zou kunnen hebben. Zij was er om 06.45u, Hilco stond onder de douche. Ik zei nog tegen Hilco dat ik nog heel goed wist dat Judith de vorige keren gezegd had dat ik op een bepaald moment in de bevalling nog heel goed kon praten en dat dat een teken was dat het nog het beginstadium van de bevalling was. Ik kon nog prima praten, en zweette op dat moment nog niet eens terwijl het met toch al wel goed zeer begon te doen. Pffff, ik zag er wel tegenop. Moest ook wel even huilen toen ik tegen Judith zei dat ik het wel vervelend vond dat we de kinderen er nu niet zelf op konden voorbereiden dat de baby er straks zou zijn en zij naar de oppas zouden gaan. Stel je voor dat ik het niet zou overleven, dan had ik ze niet meer gezien... Dat idee vond ik even heeeel erg.
Erop uitgekomen dat Hilco zijn ouders zou bellen om 08.30u om te vragen of de kinderen daar die dag zouden kunnen blijven, maar dat hij eerst naar Romy zou vragen om haar te kunnen vertellen dat als ze thuis zouden komen, hun broertje geboren zou zijn. Dit stelde me wel wat meer gerust.