Minder fijne vakantie

3 Juni was de dag dat wij op vakantie gingen. Onze laatste verre reis met zijn  tweetjes naar Florida. We hadden er veel zin in en verheugden ons op 7 Juni, de dag dat we 1 jaar getrouwd waren. De morgen van vertrek werd ik wakker en had ik wat last van mijn lies. Vervelend, maar het was goed vol te houden. Na 11 uur vliegen en onderweg te zijn geweest kwamen we in Florida aan. En helaas opdat moment kon ik mijn been niet meer gebruiken, niet meer lopen en verging van de pijn. De pijn straalde uit naar mijn bil en tot in mijn tenen. Ik had al wat pijnstillers gepakt, maar niets hielp. Daar lig je dan, in een hotel in Miami en je kunt niets behalven huilen van de pijn. Mijn man heeft het 2 dagen aangekeken en toen was hij het zat. We gaan nu naar het ziekenhuis! Nog wilde ik niet, maar ik had niet veel te willen, we gingen. Onze rondreis ging die dag ook beginnen, dus moest toch in beweging zien te komen. Eenmaal in het ziekenhuis werd ik opgenomen op de Spoedafdeling. Jeetje wat groot was het! Na allerlei onderzoeken dachten ze aan een spier of zenuwbeklemming en kreeg ik zwaardere pijnstillers (morfine-achtige). 100x gevraagd of ik ze echt mocht nemen en dat kon. Ik genomen en langzaam werd ik high en de pijn zakte weg en kon ik wat slapen. Wat fijn! Ik kreeg een receptje mee en mocht bij erge pijn weer pakken. Zo heb ik 2 weken uitgezongen tussen soms dagen met ontzettend veel pijn en op de morfine en dagen dat het dragelijk was. Wat was ik blij thuis te zijn. Ik was ongerust over ons kleintje en voelde me enorm schuldig over alle pijnstillers die ik geslikt hebt om het iets dragelijker te maken.

Gister daarom ook een extra controle gehad bij de gyn. Ze begreep het heel goed en hup daar gingen we even kijken met de echo. Ik kon het niet geloven. Wat was ons frutseltje gegroeid! Het zwaaide naar ons en lag heerlijk relax te wezen. Ik vroeg aan de gyn of het mogelijk was dat ik al wat kriebels kon voelen en dat kon best, vroeg maar het kon. Mijn Baarmoeder zit nog maar een 3 cm onder mijn  navel, ook nooit gedacht. Dus helemaal opgelucht zijn we weer naar huis gegaan en heb ik eindelijk mijn eerste zwangerschapsspijkerbroek gekocht en wat een verademing! Mijn buikje begint langzaam te groeien en ik geniet. Ondanks dat ik nog steeds pijn heb en dat er nu ook gelinkt wordt naar een opvlamming van mijn Bechterew en waarschijnlijk ik klachten zal blijven houden, maar ik ga en blijf genieten!

Onze laatste vakantie was helaas niet zo fijn. We hebben genoten van elkaar en de mooie omgevingen zo goed als het ging, maar het belangrijkste is toch wel dat het nog steeds goed gaat met ons kleintje! Op naar onze volgende vakantie met zijn drietjes!