Wat is de tijd toch snel gegaan. Mijn zoontje is inmiddels al weer 7 maandjes oud. En wat een heerlijk ventje is het toch 😇
Helaas gaat het met mij minder!
Ik ben bevallen in maart en natuurlijk voel je je na je bevalling dood moe.
Maar ik had niet het gevoel dat ik aan het herstellen was. Ik bleef maar moe en de wereld ging zo veel sneller dan ik aan kon.
Ik voelde me alleen en begon wat depressiefe klachten te krijgen. Ook had ik helemaal geen kracht meer en kon ik aan het einde van de dag mijn zoontje niet meer tillen.
Ik ben in juni weer begonnen met mijn werk in de gehandicaptenzorg.
Wat echt een drama was... ik kon het echt niet bij benen.
Toen dacht ik ik zal maar eens naar de huisarts gaan.
Nu kwam er uiteindelijk uit dat mijn schildklier zo ernstig vertraagd was (waardes >100 wat normaal 1 moet zijn) dus meteen aan de medicatie gezet.
Helaas gaat dit ook nooit meer over omdat mijn lichaam dus antistoffen aan maakt tegen mijn schildklier 😰
Wat een ellende zeg!! Ik ben nog steeds niet ingesteld op mijn medicijnen.
Gelukkig al wel wat meer energie maar wel mijn baan kwijt 😰
Maar stiekem kan ik er ook wel van genieten dat ik iedere dag met mijn zoontje kan zijn!
Ik hoef hem nooit weg te brengen❤️
Is er iemand die dit herkend?
Hoe lang duurde dat instellen op de medicatie bij jou?
reacties (0)