Aftellen naar 1e iui & hoopgevende wonderen na mm

Vandaag over ongeveer een week zet ik de eerste prik. ('gezellig' op mijn 29ste verjaardag.. )Ik zit vandaag 4 dagen voor mijn NOD en ik durf niets te hopen. Stiekem toch wel een beetje. Maar ik prent mezelf gelijk in dat het vast niets zal zijn om mijzelf te behoeden voor een teleurstelling. Voel toch wel wat dingen waarvan ik denk hmm zoals gister stond ik op met knallende hoofdpijn, trok 's middags weg en een weeïg gevoel in me maag. Vandaag weer met zo'n hoofd opgestaan wat niet weggaat en misselijk wat na mn ontbijt alleen maar erger werd. Het komt met vlagen, bluh. Vast iets verkeerds gegeten, denk ik maar voordat mijn gevoel al gaat naar 'zou het gelukt zijn deze maand'?
Maar na 3 jaar, bijna 36 maanden 'ervaring' durf ik het niet te hopen, heb zoveel gevoeld en mezelf soms helemaal gek gemaakt daarin.

Ondertussen voel ik mezelf een dikke huisolifant. Sinds de operatie al 5 weken niet gesport terwijl ik altijd zo bezig ben, fitness, fietsen, hardlopen. Loop zo te balen over me lijf,  broeken zitten strakker. Dit kan niet meer en wil ik niet! Aankomen door hormonen ook, maar er moet wat af of in ieder geval moet ik weer in beweging komen! Ik heb de koe bij de horens gepakt vanavond en ben begonnen. Volgende week weer fietsen naar mijn werk want die energie na de operatie is er (denk ik) wel weer. Rustig beginnen met hardlopen met mn nieuwe zooltjes. Gezond eten met af en toe wat lekkers want het moet wel vol te houden zijn. Oftewel het lijkt hier wel 1 januari met mijn goede voornemens maar ik ben het ook zo zat, en ik ben de enige die er wat aan kan doen dus ik ga ervoor! Maar wel met mate want ik wil niet dat mijn lijf door intensief te sporten van slag raakt met de behandelingen.

Toch ook hoopgevende verhalen die ik graag hier wil delen zoals een familielid die na een moeizame 1e (zonder mm maar wel miskraam en maandenlang bezig geweest voor een kindje) nu spontaan zwanger van de 2e. Een collega die 2 prachtige meiden heeft 1 na een ivf, de 2e kwam spontaan terwijl zij bezig was met ivf (met 3 miskramen tussentijds) en nu spontaan zwanger van de 3e, en dat op haar 42ste.
Nog zo'n wonder-verhaal; een muziekgenootje heeft 2 kindjes na iui en nu spontaan zwanger van de 3e. Alledrie hadden ze het niet verwacht en toch gelukt. Dat geeft hoop mensen, voor mij maar ook voor jullie allemaal die worstelen in de medische molen.