Een kleine grote wens. Onze weg tot nu toe.

Na maanden of eigenlijk al jaren als ik erover nadenk op fora's gelezen te hebben toch maar een account aangemaakt. Ik kan toch wel wat steun gebruiken nu we de IUI ingaan..

In het kort:

2009 mei    gestopt met de pil.

2010 sept    Stap naar de huisarts is gezet, en een verwijzing op zak, yeah! Manlief is alleen nog niet klaar 
                     voor het hele traject.

2011  mei   Samen de stap gezet naar het ziekenhuis
                     Na een HSG, diverse bloedonderzoeken en echo's is de diagnose: geen goede eisprong.
                     Ik ben wel regelmatig in die zin dat ik een cyclus van 26 - 28 dagen heb maar mijn lijf
                     mist een hormoon waardoor de follikels niet groeien. Dat wat mijn lijf wel aanmaakt 
                     stoot mijn lichaam iedere maand af en heet 'ongesteldheid'.
                     Ben opgelucht, zo'n idee had ik al omdat de ovulatietesten maar niet positief werden of heel
                     licht. Manlief getest dat blijkt prima te zijn.

2011 aug    Start Clomid. Na deze maand word ik enthousiast gefeliciteerd door de gyn. "Gefeliciteerd, u
                    heeft een eisprong gehad!'. Ze was er nog blijer van dan mij op dat moment. Maar goed nieuws
                    dus! Clomid 50 mg slaat aan.

2011 sept   Ronde 2 Clomid en.. ik test positief! Zo snel al, wauw!

2011 okt     Het is mis.. 1 dag voor de 8 weken echo krijg ik een miskraam. Wat is dat pijnlijk zeg. Buiten
                    het feit dat het zwaar emotioneel is. Na een week 2 vruchtjes verloren na een weeënstorm
                    ... net op die roze wolk en er zomaar afgedonderd. Zie dit maar te verwerken :-(

2012 febr   Na de miskraam & controles weer doorgegaan met Clomid. Volgens ovulatietesten
                    slaat de Clomid nog steeds aan maar geen zwangerschap. Evaluatie met gyn: indien volgende
                   maand niet zwanger dan word ik geplaatst op de wachtlijst voor een laparoscopie (kijkoperatie).
                   Na 6 maanden - na de MK-  geen zwangerschap is dit de volgende stap. Nou prima hoor!
                   Zeg ik zo even luchtig. Wat het allemaal niet is. Heeft wel een maand of 3 geduurd eer ik 
                   over de MK heen was.

2012 mrt  Laparoscopie. Na weken spanning is het zover. Het mocht ook wel want ondertussen sliep ik al
                  een week slecht; zegmaar niet. De operatie ging goed, ze hebben niets afwijkends 
                  gevonden en een HSG gedaan, terwijl ik heerlijk sliep. Nasleep valt me tegen. Kijkoperatie
                  klinkt zo makkelijk, 'even een dagopname' , 'even kijken' . Na 1.5 week nog erg moe van de narcose.
                  Wondjes genezen goed, die in mijn navel zie je niet eens en de ander zit in de bikini-lijn.
                  Mijn buik is beurs en kleurt van blauw/paars naar groen/geel. Nu na 1.5 week nog steeds
                  heel gevoelig en nog een beetje opgezwollen en geel/groen. Van het koolzuurgas heb ik maar
                  1 dag last gehad in de schouder, valt weer mee.

2012 apr   Laatste ronde Clomid. Intakegesprek gehad met de IUI verpleegkundige en in mei gaan we
                  starten. Manlief moet wederom voor een 'opzwemtest' en we hebben bloedgeprikt, dat was in orde.
                  Gelijk langs de apotheek gegaan ivm het bestellen van alle medicijnen en spuiten. Gek idee
                 dat ik mezelf injecties ga geven. En nog wel dagelijks. Ach ik zie het wel, kan ik heel nuchter
                  schrijven maar zo voelt het soms helemaal niet! Soms kan ik sterk zijn en soms niet. En soms
                 ben ik sterk en sta ik verbaasd van mezelf en soms ben ik niet sterk en zou ik sterk willen zijn/
                 voelen. 
                

Nu hard duimen dat ik zwanger mag worden komende maand. En anders via de IUI. Ondanks de
emotionele achtbaan staan we er positief in. Het is al eerder gelukt, dus het moet toch weer
lukken? Ik zou het gek vinden als we de IVF in zouden moeten.  Maar goed. Eerst nog 1 maand 
Clomid. Dan IUI met al die echo's en prikken. Alsof ik al niet genoeg bezig ben in mijn hoofd 
met deze grote kleine wens, die confrontatie wordt nóg meer. Ik probeer rationeel te blijven
maar dat is knap lastig!