Die levendige dromen

Op de chat, of is het in de geheime fb-club heb ik wel eens geschreven dat ik een keer blog zou schrijven over mijn, zeer levendige dromen.

Het begint rond mijn zestiende. Ik deel de zolder met min kleine zusje. Midden in de nacht maak ik haar wakker. Ik vraag haar wie er allemaal in de kamer is. Mijn zusje, enigszins verward, zegt:eeeehm, jij en ik, hoezo? Nee, zeg ik, dat kan niet, daar zit kim, en daar zit joris, en ronald, en nils is er... Ik was echt in de overtuiging dat zij nog in de kamer waren. Ze waren uren daarvoor al huiswaarts gekeerd...

Jaren later, met mijn huidige man, logeerde ik bij zijn broer en vriendin. We sliepen op zo'n airbed. Dat schommelt nogal, als je naast een man van 100 kg ligt.midden in de nacht maak ik hem in paniek wakker! Het huis was overstroomd, het bureau dreef weg. Of mijn man het bureau even tegen wilde houden. Na 5 minuten kon mijn man me overtuigen dat het onmogelijk was dat het water hier naar binnen stroomt. We lagen immers op de vierde verdieping van dat huis...

Midden in de nacht word ik weer eens wakker. Echt wakker, met open ogen, rechtop zitten, zelfs opstaan en lopen. Ik zie in de bovenhoek van mijn slaapkamer wat bewegen. Er hangt een aap in de hoek. H zwaait wat in het rond, hangend aan zijn staart. De aap is geenzins van plan lief te blijven. Hij heeft een mes in zijn klauwen. Hij rent de slaapkamer uit. Ik ga hem achterna, op zoek naar dat moordlustige beest. Nergens te vinden natuurlijk. De volgende morgen ben ik keihard uitgelachen door min man. Hij vnd het wel fijn dat ik hem eindelijk eens liet slapen.

Ik denk dat ik minstens 1 keer in de maand mijn man wakker maak voor zoiets raars. Dromen, die doorspelen als ik toch echt wakker ben. Het heeft een hele tijd geduurd voor ik mijn man zover kreeg dat hij midden in de nacht niet de discussie aan moet gaan, maar gewoon moet zeggen dat ik droom en dat ik moet slapen.

Ik ben gestopt met roken. Ik werd namelijk gek van dat irritante gevoel midden in denacht, dat je denkt dat je in slaap bent gevallen met een sigaret in je handen. Ik werd dan ook echt wakker met mijn hand in de 'sigaret-houding'. Meteen zwaar in de stress, want als de sigaret niet in mijn hand lag, moest ie wel ergens in mijn bed smeulen...

Mijn hormonale dementie zorgt er even voor dat ik niet meer anekdotes heb. Mjn zusje en mijn man plagen me vooral ook met deze voorvallen. Vandaar dat deze ingeprent zijn in mijn geheugen. Mocht ik er meer weten, dan vul ik het aan...

Slaap lekker!!!