Waarom??? het borstendebacle

Ik ben even opgebrand.

Voor de mensen die de geschiedenis gemist hebben, sinds de Geboorte van Sofia is er van alles mis met mij en mijn borsten. Eerst kreeg ik tepelkloven, daarna borstontsteking. Vervolgens roodvonk.

Sinds drie weken geef ik weer volledig borstvoeding en dat op zich gaat goed. Gelukkig maar.

Maar...

Sinds ik weer volledig borstvoeding geef is er een bultje ontstaan op mijn borst. En die is uitgegroeid tot een bult ter grootte van een golfballetje. Hij steekt en doet zeer. ik kan weinig tot niks met mijn rechterarm, omdat er vanuit die borst steken mijn arm instralen. Ik krijg het rompertje van Sofia niet eens normaal dicht zonder pijn! En als zij bij mij wil hangen in de darmkrampjeshouding, dan loop ik jankend van de pijn met haar rond.

Eerst moest ik het vooral goed warm houden, goed leeg laten drinken, eventueel afkolven. Masseren onder de douche, lecithine nemen. Daarna moest ik het vooral koelen, lecithine blijven nemen.

Nu zit ik aan de radiogolftherapie. Maar vanochtend maakte zelfs de therapeute zich ongerust. In plaats van dat de bult rustiger word en kleiner wordt, wordt hij alleen maar groter en onrustiger. Hij doet nog meer zeer dan anders.

Als dit morgen nog zo is, moet ik haar weer bellen, want dan gaat zij een spedafspraak maken bij de specialist.

Ik ben hier zo moe van, ik sta alleen maar te janken. Ik wil zo graag genieten van het borstvoeden, zeker omdat het voeden zelf eindelijk heel goed gaat en zelfs pijnvrij is! maar dit belemeert mijn genot zo enorm. Het is echt even genoeg geweest. Het gekke is dat ik me niet eens zorgen maak dat het iets ergers kan zijn. Alleen, alle tips voor het tegengaan van die verstopte melkklier werken niet. Al drie weken lang niet... AUW!