Pinkpop en zwanger...

maandag ben ik mijn man achterna gegaan naar het pinkpop terrein. we hebben me de camping opgesmokkeld, zodat zij (ik hoefde lekker niks te doen...) de tent in alle rust konden afbreken. ik hoefde alleen maar te zitten en zwanger te wezen. goed begin van de dag.

eenmaal op het festivalterrein werd het snel afzien. aan het begin van de dag kon ik nog wel lekker op de grond zitten en genieten van de muziek, maar naarmate de avond vorderde werd zitten onmogelijk en gingen mijn banden, bekken en kind zeuren.

Wat is zwangerschap dan vermoeiend! als ik had geweten dat ik zwanger was, dan had ik nooit een kaartje voor pinkpop gekocht!

gelukkig doen mijn rare kwaaltjes het rustig aan. Ik had om elf uur 's avonds alleen een enorme trek in een muffin! Manlief keek mij aan alsof ik gek was geworden en vroeg zo kalm mogelijk waar hij nu in godsnaam een muffin vandaan kon halen. vol trots antwoordde ik dat er verderop een douwe egberts stand was met koffie en muffins. Dus daar ging manlief, tijdens zijn favoriete band, netjes in de rij staan voor een chocolademuffin. een vriendin heeft een foto laten maken van mij, hoe ik gelukzalig aan mijn muffin zit, ha ha ha!

aan het eind van de avond, kon ik echt niet meer. ik heb mijn rugzak in een oude poncho gewikkeld en ben midden op het terrein op de grond geploft. Goed idee, maar ook weer niet... dronken mensen vergeten nogal eens te kijken waar ze lopen... ik ben meerdere keren geschopt, omver gelopen en uitgeroepen tot stootkussen...

Nee, pinkpop is niks voor mij... en zeker niet zwanger...

volgend jaar mag manlief weer. zijn vrienden hebben mij heeeeeeeel lief gevraagd of ie alsjeblieft weer mee mag. ik had al bedacht dat ik die dagen lekker naar mijn zusje en mijn petekind ga... met mijn kleine.