Opstaan als mama

Kun jij je de dag dat je de test deed nog als de dag van
gisteren herrineren? Ik denk het wel.
Misschien kreeg je een vlaag van vreugde en geluk omdat
je nu eindelijk zwanger bleek te zijn.
Misschien kreeg je een vlaag van schrik en angst omdat het
helemaal niet de bedoeling was.
Hoe dan ook, je koos er voor het niet weg te laten halen en
er onvoorwaardelijk van te houden.

Gewild of ongewild als je besluit het te houden word je mama.
Maar eerst die (waarschijnlijk) 9 maanden
die er aan vooraf gaan. Voor sommige lange maanden voor
andere een tijd die aan je voorbij vliegt.
Voor de 1 met ale elende die er aan te pas kan komen en voor
de ander een roze wolk waarin niets beter kan.
Voor de 1 een ongelovige tijd waarin zij moet wennen aan het
idee mama te worden en voor de ander een tijd waarin ze niet
kan wachten mama te zijn.

Hoe dan ook, na die keuze leefde je er met veel gevoel naartoe.
Soms met een gevoel van geluk en liefde en soms met een gevoel
van twijfel en verwaring.
Hoe dan ook, je leefde er naartoe.
Dit deed je op allerlij manieren. Spulletjes kopen, namen
bedenken, je afvragen hoe je kindje er uit zou zien, je
afvragen wat voor karakter je kindje zou hebben en nog veel
meer van die dingen.

Na al die vragen en gevoelens was het dan eindelijk zo ver.
De bevalling kondigde zich aan.
Bij de 1 gierde de spanning door het lijf en de ander was
klam en zag vanzelf wel hoe het zou verlopen.
Hoe dan ook, je kindje was nu 'echt' onderweg.
Onderweg naar de grote boze wereld. Een wereld waarin
hij/zij nog zo veel te leren had terwijl je zelf nog lang
niet uitgeleerd bent.
een wereld van angst, haat, liefde, vreugde en nog veel meer.
Die wereld zou je kindje nu spoedig zien.

Voor de 1 kwam het kindje sneller als voor de ander. De 1 was
3 dagen bezig en de andfer maar 3 uur, maar toch kwam dat
kindje nu echt.
Voor de 1 kwam dat kindje ook op een andere plek en op een
andere manier dan voor de ander. Ziekenhuis, thuis, water,
zittend en nog wel meer manieren die mogelijk zijn.

En dan, na uren of misschien wel dagen ploeteren en leiden
was hij/zij er dan. Je had nu eindelijk je kindje in je
armen. De 1 gezond en de ander had nog wat hulp nodig.

Ja, nu was je kindje dan eindelijk bij je, en zo veel
manieren, gevoelens en andere dingen die bij jouw
zwangerschap, bevalling en alles er om heen een rol hebben
kunnen spelen komt het uiteindelijk toch allemaal op hetzelfde
neer. Na (waarschijnlijk) 9 maanden en een bevalling sta
je de volgende dag op als mama.