12 weken en goed in m`n vel

Hoi meiden,

Ben 3 weken op vakantie geweest naar Italie. Wat was die vakantie goed gepland, want ik heb heerlijk lang kunnen slapen op het moment dat ik het het meest nodig had. Ondanks dat ik Emesafene van de dokter had tegen de misselijkheid, bleef dit toch wel aardig aanwezig. Ieder uur iets eten hielp niet echt. De dag voor we vertrokken kon ik door de misselijkheid de "Zwanger worden"-capsules van Etos niet meer door m'n keel krijgen. Gelukkig had ik nog een potje foliumzuur, wat kleine pilletjes waren, dus besloot ik daarop over te stappen. De volgende dag was de misselijkheid ineens over! De dag erop geen Emesafene ingenomen en de misselijkheid was er weer, maar met de Emesafene voelde ik me prima, dus blij, blij! In week 11 gestopt met foliumzuur en dagje zonder Emesafene geprobeerd en ik was verlost van de misselijkheid! Ook het 10 a 11 uur slapen veranderde toen weer naar een normale 9 uur. Hoera!

Tijdens de vakantie kreeg ik blaasontsteking. Ik kon nergens een fles cranberrysap vinden en dus na een paar dagen maar naar de dokter. Echter, de dokter was de hele dag niet aanwezig, dus moesten we naar een Groene Kruisgebouw in een andere plaats. Na lang wachten met handen en voeten uitgelegd dat ik last van 'pipi' had en een 'bambino' in de buik had ;o). Reactie was: "Can not help. Bambino. Go to ospedale". Dus wij weer in de auto op weg daar het ospedale (ziekenhuis). Na veel gedoe met 2 verpleegsters om de juiste informatie door te geven, zodat we naar de gyneacoloog konden, zaten we aldaar te wachten in de wachtruimte. Een zwangere dame in pyjama was daar aan het ijsberen, maar leek geen weeen te hebben. Manlief zat in een blauw schort, dus ze waren vast aan het wachten op een keizersnee (?). De familie was in rep en roer zoals dat bij een echte Italiaanse familia hoort ;o) Een andere zwangere dame kwam binnen met haar moeder en had duidelijk veel pijn. Na 10 minuten werd deze dame geroepen om binnen te komen. Dat van haar was vast erger dan dat van mij, dus ik bleef rustig wachten. 30 seconden later werd ze met een pijnlijk gezicht terug gestuurd en mocht ik komen! Foutje gemaakt. Wat ongemakkelijk!  De gyneacoloog leek zo uit een soapserie gestapt of van zo'n plaatje voorop een doktersromannetje...hahahaa...;o) De verpleegkundige was duidelijk geïntrigeerd door hem en hing aan z'n lippen ;o) Er werd vastgesteld dat het vast blaasontsteking was (geen urinetest want dat zou te lang duren in het laboratorium...huh...dat kan de verpleegkundige toch zelf?!!) Er werd nog even heel behendig, zo oogde het, een echo gemaakt en met een flink accent gemeld: "Yes, yes, I hear the heartbeat. The baby is fine." Kopietje van de echo mee, receptje voor antibiotica en een formulier voor de verzekering en terug naar de servicebalie om te betalen. Ik sloeg stijl achterover van de kosten...maar € 25!! Hoe kan dat? Een echo in Nederland is al duurder!

Verder was het een heerlijke vakantie. Helaas niet zoveel kunnen zien zoals ik dat gewoonlijk doe. Na 1,5 uur lopen was ik met die warmte behoorlijk moe en begon ik m'n heupen wel wat te voelen. Maar met wat leesvoer, lijsten met heeeel veel voornamen en puzzelboekjes kom je ook een heel eind ;o)

Morgen, vrijdag 23-9, hebben we om 14:30 een combinatietest. Niet verplicht, maar bewust voor gekozen. Het is het geld wel waard. Heeft het kindje het syndroom van Down, dan houden we het wel, maar dan kan je je er in ieder geval op voorbereiden. Volgens mij kunnen ze niet vaststellen hoe zwaar de handicap zal zijn...of wel? Weet iemand dat? Voor ons geldt dat het kind wel een waardig leven moet kunnen leiden. Maar de kans is klein dat er iets is, dus waarschijnlijk (hopelijk) valt het allemaal wel mee.

Heb veel wisselende berichten gelezen van jullie. Meiden bij wie het helaas mis is gegaan of die weer door zijn naar een volgende ronde. Jullie allemaal sterkte en hoop dat het snel goed mag komen! Gelukkig ook goede berichten gelezen. Voor die meiden die zwanger zijn en voor degenen die bevallen zijn, geniet ervan!

Liefs, Uma