Afspraak UMC afzeggen

Vanmorgen om 7:30 uur, enigszins zenuwachtig, loop ik naar beneden om een zwangerschapstest te pakken. Vandaag zit ik op dag 14 na de eisprong dus zou er voldoende HCG aanwezig moeten zijn om een streepje te laten zien, mocht ik zwanger zijn. Gisteravond had ik m'n wekker speciaal zo vroeg gezet, omdat vriendlief dit weekend zijn werkweekend heeft. Mocht het zo zijn, dan wil ik natuurlijk niet de hele dag wachten om hem het nieuws te kunnen vertellen. Ik ben de laatste week erg ongedurig geweest. Het dagelijkse gerommel en de steken in m'n buik, de druk in m'n onderrug had ik eerder ook gehad, dus dat zette me nog niet aan het denken. Maar vanaf dag 10 na m'n eisprong kreeg ik geen vegen bloed, die ik normaliter een dag of 4 a 5 heb, voordat ik ongesteld word. De symptomen verdwenen dit keer ook niet, wat gewoonlijk 2 dagen voor m'n menstruatie gebeurd. Het idee maakte me al hoopvol maar ook zo zenuwachtig...zou het? 4 dagen voordat we een afspraak in het UMC hebben voor een fertiliteitsonderzoek..die zou ik dan af kunnen zeggen!

Een minuut strijkt voorbij, terwijl ik vol verwachting maar ook wat huiverig naar de zwangerschapstest zit te turen. Zie ik daar nu iets verschijnen of wil ik iets zien wat er niet is? Jawel, een heel licht, maar duidelijk streepje verschijnt! Snel pak ik nog een andere test en ook daar verschijnt een streepje! Eindelijk! Ik ben blij en toch dringt het niet helemaal door. Het is een onwezenlijk gevoel.

Snel pak ik de cadeautjes voor mijn vriend, die ik in januari al had gekocht. Slofjes, een mutsje waar ik "I love baba" (Turks) op heb gemaakt en het boek "Zwangerschapsmanagement voor mannen". Hij wilde niet echt wakker worden tot ik zei: "Je wordt pappa". Met grote, verbaasde, maar o zo blije, ogen keek hij me aan. Ook bij hem wil het, ondanks de blijdschap, nog niet helemaal doordringen. Terwijl hij de cadeautjes uitpakte vroeg hij: "Wat hebben we deze maand in vredesnaam anders gedaan ten opzichte van vorige maanden?" Volgens mij is dat de vraag die de meesten onder ons zich ook wel zullen afvragen. Het dringt nu zo tot me door, ook als je geen medische hulp nodig hebt om zwanger te worden, dat je gewoon maar geluk moet hebben dat alle factoren/omstandigheden goed zijn om zwanger te raken. Het eitje en het zaadje moeten in orde zijn, ze moeten elkaar maar net op het juiste moment ontmoeten, de weg naar de baarmoeder moet afgelegd worden en dan die innesteling waar ook nog zoveel mis kan gaan. Een boel geduld moet je hebben in de hoop dat het ooit beloond wordt. En nu maar hopen dat het blijft zitten, want ook daar ben ik me bewust van dat dat niet voor de hand liggend is.

Ik wens alle meiden die iedere maand de moed weer bij elkaar moeten sprokkelen, om het weer te proberen, heel veel geduld en geluk toe! Hopelijk mogen jullie ook, niet al te ver van nu, ook een positieve test in handen houden. Ik blijf jullie verhalen volgen. Alle zwangere meiden die mij al voor gingen, ik hoop een boel van jullie reeds opgedane zwangerschapservaringen te kunnen leren ;o)

Liefs, Uma