Het is alweer een jaar gelden dat ik met zwangerschapsverlof thuis zat, te wachten op de twins.
Ik werd enorm dik, de laatste 6 weken hield ik vocht vast, ik kon soms alleen mijn sloffen aan. 104 kilo was ik op een gegeven moment. (dus ruim 30 kilo aangekomen) Dus ging ik letterlijk op mijn sloffen eropuit. Alles was klaar in het kamertje, vluchtkoffer stond klaar. Mijn dagen en nachten leken op elkaar, ik sliep steeds korte slaapjes want kon niet te lang in een houding liggen. Linkerzij was het beste, rechterzij minder en rug niet, laat staan buik. Getrappel en gestommel in mijn buik. Voetje van Camiel in mijn rechterzij...
Loopjes naar de koelkast voor een nipje Antagel tegen het maagzuur, loopjes naar de wc voor een paar druppeltjes urine, mijn man die me hielp mijn laarsjes aan te trekken als ik echt geen zin had in die sloffen.
Wat een trip was die tijd! De aanloop naar de bevalling, de bevalling zelf die eindigde in een keizersnede, de tijd in het ziekenhuis, de weken erna, het kolven en voeden, het ritme van de baby's volgen, de eerste keer naar de crèche, de eerste keer werken en kolven op het werk, haaruitval, vocht kwijtraken, oude kleren weer passen, weer eens winkelen, en dan met allemaal babyspullen thuiskomen.
De eerste maanden na de bevalling... niets lijkt meer op wat toen was. Kolfapparaat is de deur uit, voedingsbeha past niet meer (helaas, had stille hoop dat ik er nog 'wat' aan over hield, maar nee, mijn oude maat weer terug) De kinderen eten lekker en spelen veel. Ze communiceren met elkaar en met ons, en groeien alweer een maat groter. Het worden al echte jochies! de baby-babytijd is wel achter de rug nu.
Volgende maand de eerste verjaardag van de kinderen. Wij vieren dan dat we een jaar de ouders mogen zijn van deze twee prachtige kinderen. Camiel de clown, Merlijn de serieuze, Camiel de ontdekker, Merlijn de beschouwende, Camiel die lief aait, Merlijn die hardhandiger is, Camiel die zo knap en onschuldig oogt, Merlijn die ontroert met zijn blik en lieve geluidjes, Camiel met zijn aanstekelijke lachje, Merlijn die zo lekker baby-achtig ruikt, Camiel die eet als een hongerig aapje, Merlijn die alles eerst kritsich proeft, twee broertjes, beiden bovenmatig geïnteresseerd in latops, computers, iphones, afstandbedieningen en verder alles waar knopjes en lichtjes op zitten. Ze lijken op elkaar, maar zijn toch erg verschillend. Wij zijn zo trots en blij!
Nog een maandje en dan zijn mijn baby's geen baby's meer. Wauw, wat gaat dat snel!
reacties (0)