Ik kan niet meer zo vaak online zijn, hoezo hebben we het druk...? Het is inderdaad een sneltrein waar je instapt als je bevalt van een tweeling. De eerste dagen in het ziekenhuis heb je de verpleegkundigen die je overal mee helpen. Maar nu moeten we het zelf doen, want: gisteren mochten we naar huis.
Het was de eerste dag dat ik weer een beetje op de been was, dus dat hadden ze goed ingeschat in het ziekenhuis. Ik heb wel veel pijnstilling nodig, de wond is uiteraard nogal heftig en dat voel ik meer naarmate de dag vordert, 's morgens gaat het wel, 's avonds ga ik door het plafond van de pijn. Ik wil nooit meer een keizersnee. Maar ach, ik had mijn best gedaan... en kon niet meer doen dan instemmen met de verloskundige. Op dat moment was het het beste om te doen.
Enfin, naar huis, een mooie zonnige dag en met zijn 4-en in de auto. Een half uur na thuiskomst stond de kraamhulp op de stoep voor de eerste hand- en spandiensten. Een spannend moment, de eerste nacht samen.
De heren liepen een beetje te muiten tijdens de borstvoeding, en daarbij deden ze me veel pijn. de nacht dus doorgekomen met kolven en overhevelen naar flesjes. Eerste helft van de nacht bleef papa met ze op de bank en de tweede helft was mijn beurt... ze slapen heerlijk samen op mijn buik, logisch want daar hebben ze 8 maanden in gezeten samen, maar voor mama niet zo heel handig... hoe gaan we hier iets op vinden?
Morgen komt de lactatiekundige om me te assisteren met de borstvoeding. Ze krijgen alleen moedermelk maar via de fles is dat wel erg omslachtig allemaal.
reacties (0)