Afwachten maar
De 37 weken zijn verstreken, eigenlijk zijn de baby's nu wel voldragen. Ik vind het netjes voor een tweeling. De gynaecoloog ook. Alleen... ze willen me pas inleiden met 39 - 40 weken.
Bloeddruk was niet alarmerend, kinderen maken het goed, goede hoeveelheid vruchtwater nog, geen verhoogde eiwitgehalte in urine, bloedtest was alles oké. Dus we laten ze spontaan komen. Dat is beter voor de kinderen, beter voor de moeder en beter voor de hele bevalling. Schijnbaar. Alleen niets wijst erop dat dat snel gebeurt.
Ik ben doodmoe van het gesjouw. In de eerste 33 weken was er 15,5 kg bijgekomen, de laatste weken nog 14,5 erbij dus 30 kg totaal! Dat had ik niet verwacht. Naast een bolle buik met een omvang van 124 cm heb ik hele dikke benen, enkels en voeten. Dat voelt niet best, alles staat onder spanning.
Enfin, alles is klaar nu, ze mogen van mij komen. ben een beetje bang voor wat me te wachten staat, weeën met zo'n dikke buik (ik besta voor 95% uit buik zeg maar) zal best pijnlijk zijn. En dan eerst nog een ritje naar het ziekenhuis... pfff....
Miljoenen vrouwen zijn me voorgegaan maar het is net als met bungeejumpen: zodra je aan de beurt bent is het opeens andere koek!
Ik zit nu met een heel goor anijsdrankje tegen maagzuur achter de laptop, straks is dat allemaal voorbij!
Straks heb ik twee heerlijke kindjes om te knuffelen, twee bolle buikjes om kusjes op te geven. 20 teentjes om te kriebelen, wat moet dat heerlijk zijn!
Oké, nog even dan. Vanavond ga ik weeënthee maken. Zal ik het durven drinken?
reacties (0)