Lisa 17 maanden

Lieve Lisa

Mams is een beetje stout geweest.
Ik heb je beloofd om tot je 2e verjaardag eke maand te schrijven....en nu heb ik zomaar de 16 maanden blog niet voor je geschreven.
Je bent inmiddels alweer 17 maanden en de tijd vliegt!
Het gaat zo snel...en ik ben bang dat als ik morgen wakker word dat je dan alweer 4 jaar bent en naar school gaat.
Stom he? Maar je bent mijn jongste en waarschijnlijk ook mijn laatste. Daarbij hebben we samen al veel meegemaakt en dat maakt jou gewoon mijn kleine kwetsbare popje. Tegelijkertijd ben je eigenlijk helemaal niet meer zo kwetsbaar, want je staat altijd zonder te huilen weer op als je weer eens onderuit bent gegaan.

Het is alweer september. De zomer is weer voorbij en de scholen zijn weer begonnen. Wij zijn eind augustus nog even een weekje weg geweest naar het Hof van Saksen,
Hier heb je heel veel plezier beleefd. Elke dag hebben we wat leuks gedaan. Waren we niet op het strandje, dan waren wel in het zwembad, indoorspeeltuin of de trampolines. Jij deed overal vrolijk aan mee. Een hilarisch moment was toch wel dat twee leeftijdsgenootjes een klimtoestel wilde beklimmen. Het lukte ze niet, maar jij liet ze wel even zien hoe het moet. Je klom steeds het toestel op, zwaaide even naar ze en klom er dan weer af. Stiekem zat ik daar heel erg van te genieten. Vooral omdat je er zo vriendelijk bij keek, terwijl die andere twee kindjes steeds meer frustratie op hun gezicht lieten zien. Wat ik het allerfijnste vond aan de vakantie met jou was toch wel dat ik je elke dag gedragen heb in de draagzak. Ik geniet daar nog steeds zo erg van. Jouw lijfje tegen het mijne. Want tsjah...je bent 17 maanden, en lang stil zitten is er niet meer bij. Dag knuffelmometjes...snif snif. In de draagzak kun je dat gelukkig weer goed maken. Je geniet ervan om zo gedragen te worden en ik heb zo toch weer even mijn kleine meisje bij me.

Weetje wat ik ook zo opmerkelijk vind? Toen je net geboren was, was ik zo blij als je doorsliep. Mijn slaap was en is me heilig. Maar de laatste tijd ben ik stiekem best wel blij als je wakker wordt snachts. Papa en ik lopen dan direct naar je kamertje om je versufte slaap hoofdje te zien. Je geeft ons dan een grote glimlach en graaft je helemaal in ons in als we dan met zijn drietjes op bed liggen. Die momentjes zijn me zo dierbaar. Dit heb ik met je grote zus niet gehad. Die sliep namelijk met 6 weken door en die hebben we sindsdien snachts niet meer gezien. Ja....de laatste tijd komt ze wel eens tussen ons in liggen snachts. Maar dat doet ze zo stilletjes dat ik dat de volgende ochtend pas merk.

Had ik je trouwens ook al verteld dat je net een Marmot bent? hahahaha. Ik vond laatst een filmpje op facebook van een marmot op een berg. Dat beest kan een hoge gil geven, dat wil jij niet weten! Duizenden mensen hadden het geliked omdat het zo bizar is. Wat denk je? Jouw geluid is niet lager dan dat van een marmot:') Ik kwam niet meer bij toen ik het filmpje van de marmot en een filmpje van jouw gil achter elkaar afspeelde. Grappig kind ben je!
Vandaag heb je ook de hele supermarkt mee laten genieten van dat geluid. Ik denk dat die mensen morgen een gehoorapparaat laten aanmeten. Je was moe en had nergens zin in. Tsjah...dan maar gillen he?
Als ik voor de rest goed in mijn vel zit dan kan ik dat gelukkig goed relativeren en raak ik niet gestressed in die situaties. Vandaag kon ik er gelukkig heel cool onder blijven en lachte ik er maar om. Ik merk dat dat veel beter is voor mijn eigen zenuwstelsel :P
Maar jij kan er wat van keine boef.

Over keine boef gesproken. WAT KAN JIJ ONDEUGEND KIJKEN!!! Ja ja....jij wordt me er eentje!
Leuk hoor! Je vader en ik zijn elke dag doodmoe door jou en je zus....Maar wat zijn jullie om op te vreten!
We houden zielsveel van jullie!

Dikke kus,

Mama