Lisa ruim 15 maanden

Lieve Lisa,

Oh, oh,oh,oh,oh
Twee weken geleden was ik bezig om jouw 15 maanden blog te schrijven. En net toen ik klaar was, maar nog niet op opslaan had gedrukt, crashte mijn laptop.
GGGRRRRRRRR. Nu moet ik dus iedere keer wachten totdat ik de werklaptop van papa kan lenen om iets voor jou te schrijven.

Inmiddels ben je alweer ruim 15 maanden. Over anderhalve week ben je alweer 16 maanden. Wat gaat het hard!
Jij bent inmiddels al echt geen baby meer te noemen want sinds twee weken loop jij als een tierelier. Tot die tijd vond je het erg spannend om te lopen. Maar inmiddels doe je alles lopend. Knapperd!!!

1 weekje voordat je echt volledig los ging lopen had je weer een onderzoek in het ziekenhuis.
Je was op 16 juni 2015 weer opgenomen in het ziekenhuis vanwege een nierbekontsteking en nu wilden ze gaan onderzoeken waardoor die ontsteking nou eigenlijk kon komen. Was dit omdat er toch nog reflux zou zijn, of was het gewoon domme pech?
De uitslag van het onderzoek maakte me niet eens zoveel uit. We moeten ermaar gewoon mee dealen niet waar?
Nu hoopte ik natuurlijk ernstig voor jou dat, wat de uitslag ook is, het opgelost zou kunnen worden.
De mogelijkheden die we hadden was dat er nog reflux zou zijn omdat je ureters toch nog veel te wijd zouden zijn. Daarvoor zou je dan een ingreep moeten ondergaan. Andere optie was dat er nog reflux zou zijn waar je overheen zou kunnen groeien. En dan de derde mogelijkheid: domme pech.

Lisa zou Lisa natuurlijk niet zijn als het onderzoek natuurlijk niet zou verlopen zoals het zou moeten.
Het was de bedoeling dat je een katheter zou krijgen en dat daar dan contrastvloeistof in gedruppeld zou worden. Zo konden ze met rontgenfoto's exact bekijken wat er in jouw blaas allemaal gebeurd. De bedoeling zou dan zijn, dat wanneer de blaas vol zou zitten met contrastvloeistof, dat je dan zou plassen zodat ook dat te volgen zou zijn met de rontgenfoto's. Vergeet het maar. De vloeistof bleef maar lopen en lopen, en ik zag jouw blaas steeds groter en groter worden en er leek maar geen einde aan te komen. Mooi niet dat jij ging plassen. De radioloog stond ervan te kijken en tussen het wachten door ging hij maar vragen stellen over mijn tatoage. Zoals ''doet dat pijn?''. hahahahaha. Aardige man was het. Op een gegeven moment was jij het zat om vastgehouden te worden onder dat apparaat (ik hield je handje vast) en begon je keihard te huilen. Jij wou weg, en snel.
Zolang je overstuur zou zijn zou jij sowieso niet gaan plassen dus je katheter werd verwijderd (de radioloog spetterde toen zo wat inhoud van jouw blaas in het gezicht van de assistente) en ik mocht je vasthouden om je te kalmeren. En ja hoor....je plaste mij direct helemaal onder. Mijn rok, het schort (tegen de rontgenstralen) en de vloer was helemaal nat. Ik moest je direct weer op het behandelbed leggen en je stopte toen ook direct weer met plassen. Gevolg was dus dat je blaas nog te vol zat met contrastvloeistof en je was niet van plan om dat er nog verder uit te plassen. Ik moest dus met jou door het ziekenhuis wandelen totdat je in je luier geplast had en ik moest dan weer terug naar de afdeling voor nog een foto. A fijn....ik heb je dus even te slapen gelegd in de ronald mcdonald huiskamer en toen je wakker werd had je gelukkig geplast. Volgens de foto nog niet alles uitgeplast maar gelukkig wel voldoende om naar huis te mogen. Voor iets dat 20 minuten zou hoeven duren waren wij 5 uur in het ziekenhuis. Dat is wel een sticker waard he Lisa? haha.
Gelukkig had ik verder niks gepland vandaag (want kom op.....ik ken jou) dus het hinderde verder niet.

Afgelopen week heb ik de uitslag gekregen van dit onderzoek.
De dame aan de telefoon begon al gelijk met dat ze goed en slecht nieuws had. Kom maar op....dacht ik.
Het goede nieuws was dat je reflux zo goed als weg is. Er komt enkel nog een PIEP klein beetje in je linkernier op het moment dat je plast...maar dat is echt ver boven verwachting. De kans dat jij refluxvrij gaat worden is 100%.
Dan nu het slechte nieuws.....
Jij hebt een belachelijk grote blaas. Ja....dat wist ik al.
Er kan enorm veel in...en dat geeft opzich niet, maar op het moment dat jij uitplast, plas jij niet alles uit. Dat is natuurlijk weer een kans voor bacterien om lekker te groeien en een ontsteking te veroorzaken.
Wat nu?
Aan de hand van hoe het nu gaat (je hebt voldoende volle luiers) moeten we doorgaan zoals we nu doorgaan. Je krijgt nog steeds preventief antibiotica om een urineweginfectie te voorkomen en het lijkt erop dat dat voldoende is. Als je dan 5 of 6 jaar bent moet je opgenomen worden in het ziekenhuis om een speciale training te krijgen. Dan ga jij leren om je blaas goed leeg te plassen en om regelmatig naar het toilet te gaan (want met zo'n grote blaas heb je natuurlijk niet zoveel aandrang als een ander...omdat je het veeeeel langer op kan houden). Mocht je nou in die tussenliggende periode alsnog urineweginfecties krijgen, dan zou ik je 1x per dag moeten katheteriseren om je blaas 1x per dag volledig te legen. Bagger....ik hoop echt dat dat niet hoeft. Ik zou het met liefde leren en het bij je doet hoor....maar ik zou het zo sneu voor jou vinden.
De uitslag is dus zeker niet het einde van de wereld...maar wel vervelend.

Los gezien van jouw Liesje Piesje blaasprobleem (moewhahaha...sorry schat....maar laten we er maar een beetje om lachen) gaat het heel erg goed met jou!
Je bent super vrolijk, ontwikkeld je goed, je eet super goed ( Nee echt, als je ook maar denkt dat iets eetbaar is dan wordt je wild enthousiast. ) en ookal zeg je nog geen woord...je kan heeeeel goed duidelijk maken wat je wilt.
Super lief klein meisje ben je.
1 dingetje wat wel een beetje jammer is en tegelijkertijd ook grappig, is dat je niet van water houd.
Nee echt...je vind het vreselijk!!
Zet jou maar op het strand met een emmer en een schepje in het zand...het water wil je niet aanraken. Ook niet met je grote teen.
Laatst gingen we naar het zwembad en uiteindelijk accepteerde je het wel...maar je hebt weinig gelachen hahaha.
Ik hoop dat dat nog wel een beetje bij gaat trekken want je grote zus is dol op water...dus we zullen in je leven vast nog wel eens meer badplaatsen op gaan zoeken hihi.

Voor de rest heb ik volgens mij weinig te melden.
Maar dat geeft niet...want het duurt niet zo lang meer tot je 16 maanden bent en dan schrijf ik gewoon weer een gezellig blogje:D

Nou blij paardenbloempje van me,

Mama houd van je!!!
xxxx