Verdriet

Afgelopen vrijdag moest ik met Lisa naar het zhuis om bloed te prikken.
Die middag had ik ook afgesproken met een moeder met wie ik veel ben omgegaan in de tijd dat lisa nog in het zhuis lag. Ik heb nog steeds contact met haar en er is een mooie vriendschap ontstaan.
1 uur voordat ik in het zhuis was is haar zoontje overleden.
ik zag haar vader (opa) huilend buiten staan toen ik aankwam en toen wist ik genoeg...ik haaste me naar de afdeling waar haar zoontje lag....ze kwam naar me toe en daar heb ik haar heel lang vast gehouden. Ik kon alleen maar samen met haar huilen en haar zeggen wat voor een geweldige moeder ze is. We zijn samen naar haar zoontje toegegaan en daar stond ik dan....
ik kon niks anders dan huilen terwijl de blonde haartjes van lisa tegen mijn wang kriebelde...
het vreselijke besef bekroop me dat ik haar had kunnen zijn toen lisa slechts 5 weken oud was.
Samen zijn we naar buiten gegaan en hebben we samen met haar familie wat tijd doorgebracht. Wat een vechtertje was haar zoontje. Hij is 6 maanden oud geworden en heeft 3 maanden gevochten tegen een stofwisselingsziekte.
donderdag ga ik naar zijn crematie... er gaat geen seconde voorbij dat ik niet aan het mannetje en zijn familie denk..
wat is het leven soms oneerlijk...

102 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • mamavanillias

    O Nee wat ontzettend kut! T ergste wat je als moeder kan overkomen.. sterkte lieverd

  • little.love

    Wat heftig! Heel veel sterkte! X

  • suzan1990

    Bah wat heftig! Sterkte!

  • Mama.van.L.en.N.

    Vreselijk! Heel veel sterkte

  • mama.stampertje

    het leven is soms zo oneerlijk sterkte en gecondoleerd

  • Jantjuuhh

    Sterkte.. het is altijd verschrikkelijk en moeilijk natuurlijk, maar nu voor jou al helemaal omdat t zo dichtbij is.

  • Moemes

    Pfoeh, das idd heel heftig zeg! Mijn vriendin, ze woont bij mij verderop dus ken haar al langer maar sinds een jaar of 2 goed, heeft vlak na de geboorte haar dochtertje verloren. Complicaties tijdens de bevalling. Ik heb hun meisje dus nooit gekend maar toch denk ik er vaak aan. En aan het verdriet wat mijn vrienden (haar man) moeten hebben. Wat ik er moeilijk aan vind is dat onze dochtertjes twee weken na elkaar hun verjaardag hadden moeten vieren. Het is niet dat ik mijn verhaal hier wil ophangen, ik wil alleen maar zeggen dat ik dit al heel erg rot vind, ook al hadden we toen alleen nog maar 'buurtjescontact' en heb ik haar dochtertje nooit gekend. Dus laat staan hoe moeilijk het voor jou moet zijn, en uiteraard voor de ouders van het kleine manneke. Ik snap heel goed dat het de hele tijd in je gedachte zit. Heel veel sterkte toegewenst

  • ikhebjullielief

    Wow wat heftig! Sterkte

  • Dessa

    Bah, wat een narigheid. Heel heftig. Sterkte bij de crematie donderdag.