Lisa 3 maanden

Lieve Lisa,

Drie maanden ben je alweer!
Dus tijd voor een nieuwe blog.

Waar moet ik beginnen?
Laat ik maar met de leuke dingen beginnen.
Je doet het goed!
Je groeit goed, je slaapt goed, je drinkt goed, je ontwikkeld je goed….kortom goed!!

Je drinkt zo’n  4 tot 5 flessen per dag helemaal leeg. Soms een grote fles van 180 en voor de rest flessen van 150. Bij ieder contact begin je te lachen en je ligt regelmatig op je zij je best te doen om je op je buik te draaien. Je bent een ongelooflijke makkelijke baby. Nee echt, ik moet er echt voor zorgen dat ik je genoeg aandacht geef. Want jij ligt rustig de hele dag op je kleedje te spelen met de babygym. Echt erg….maar soms denk ik echt….’’He, nu effe Lisa aandacht geven want anders komt dat lieve blije kind aandacht te kort’’. Soms maakt het me wel eens onzeker. Je zus had heel  veel behoefte aan lichamelijk contact, die kon moeilijk in de box spelen. Geen probleem natuurlijk want zij was toen mijn enige kind dus ik vond dat kroelen wel lekker. Maar jij bent echt een heel ander kind. Je vermaakt je prima als je op jezelf bent. Je hebt natuurlijk ook wel behoefte aan contact. Maar een korte knuffel en voorderest wat kletsen met elkaar en wat lachen met elkaar is voor jou voldoende. Jij hoeft niet de hele dag op mijn arm te liggen, sterker nog….dat wil je niet eens want dan begin je te huilen totdat je lekker de vrijheid hebt om je te bewegen. Soms denk ik ‘’doe ik je niet te kort’’ maar aan de andere kant besef ik ook wel heel goed dat jij diegene bent die aangeeft dat dit voor jou werkt.

Bij het consultatiebureau twee weken geleden bleek je alweer boven de 5 kilo te zitten en ben je 60 cm lang. Jaja…..maatje 62 kan ook alweer bijna de deur uit….en dat terwijl bij je geboorte maatje 50 nog wat aan de grote kant was. Met je lengte zit je boven het gemiddelde, met je gewicht op het gemiddelde en je hebt een klein koppie vergeleken met andere kindjes.
Ook heb je vorige week dus je tweede vaccinaties gehad. Eigenlijk moesten we a.s. woensdag naar het bureau voor je prikken en de controles….maar….a.s. donderdag word je geopereerd….dus je moest eerder of later je prikken krijgen. Ik heb gekozen voor eerder. Dan ben je er maar vanaf…en hoef je ook niet in je herstelperiode die rotprikken. Gelukkig heb je er geen last van gehad! Geen koorts…en ook niet uit je doen. Gelukkig maar! En dan nu nog even over het slapen….
Je slaapt gewoon vanaf dat je 10 weken  oud was al door van 20.00 uur tot 07.00 uur!!!!! Vet relaxed! Rond 19.30 krijg je je laatste fles, daarna ga je slapen en horen we je pas weer de volgende ochtend. Nou….wij boffen gewoon echt met jou! Niet normaal joh! Hihi.

Maargoed….donderdag is dus de operatie.
twee weken geleden waren we bij het WKZ om daar met de kinder uroloog te praten. Hij zei dat door de vakantie er waarschijnlijk geen plek in de OK zal zijn op de korte termijn, dus dat je operatie over 2 a 3 maanden zal plaatsvinden. Dus ik was daar nogal teleurgesteld in, want ik wil het graag achter de rug hebben voor je. Geloof me, voor mij is dit ook nogal een dingetje. Bij het lezen van de infofolder biggelen de tranen al over mijn wangen. De dag erna werd ik gebeld door het ziekenhuis dat er plek was vrijgekomen op 24 juli. En dat is donderdag. Er is een kleine kans dat de operatie niet doorgaat….en dat is als onder narcose blijkt dat je plasgaatje te nauw is. Als dit zo is dan gaan ze die enkel oprekken om te kijken of dit je refluxgraad al verminderd. Bij de echo in het WKZ is namelijk gebleken dat je blaas erg groot en vol is. Je perst als je moet plassen en je hebt veel kleine natte luiers en twee grote natte luiers per dag. Als je refluxgraad namelijk verminderd na het oprekken van je plasgaatje (als dit noodzakelijk is) dan kunnen we het verder afhandelen met een dagbehandeling en is een operatie niet eens nodig. Toch moeten we rekening houden dat de operatie gewoon doorgaat dan kan het alleen maar meevallen.
Bij de operatie moeten ze je urineleiders dieper je blaas intrekken. De reden van je reflux is omdat je urineleiders niet diepgenoeg in de blaas zitten, en dat is bij ieder ander wel zo. Maar omdat je van die wijde urineleiders hebt (wat hoort bij deze afwijking) kunnen ze die niet zomaar de blaas intrekken. Ze moeten dan dus je urineleiders een soort van dubbel vouwen, hechten….en dan door de blaas heen trekken. Met deze ingreep zijn ze zo’n 2 tot 2,5 uur bezig. Arme schat…..ik moet er niet aan denken.
1 van de ouders mag erbij zijn als je onder narcose gaat. En 1 van de ouders mag er dan weer bij zijn als je wakker wordt. Papa gaat erbij zijn als je onder narcose gaat. Het schijnt er erg naar uit te zien als iemand onder narcose gaat want je kan dan gaan schokken met je lijfje. Dat kan ik echt niet aan. Als ik daar bij ga zijn dan hebben ze een patient extra want ik ga languit gestrekt denk ik als ik dat zie.
Papa die wilt dat wel voor je doen….want we vinden wel dat 1 van ons erbij moet zijn om je een gevoel van veiligheid te geven. Ik ga er dan weer bij zijn als je wakker word. Ik moet dan klaar staan met een warme fles, je dicht tegen me aan houden (helpen dan de verplegers bij…omdat je dan vast zult zitten aan allerlei slangetjes) en mijn taak is om je geborgenheid te geven totdat ik (en de artsen) je comfortabel genoeg vindt om je naar de afdeling te laten gaan.
Wat een toestanden he schat?
Ik heb een gedichtje geschreven erover:

Met wankelende benen zou ik willen rennen
Rennen tot het niet meer gaat
Zodat alles wat ik nu voel
Ëven niet bestaat

Maar mijn hart, die kan dat niet
Want die is sterker dan voorheen
Mijn hart zal alles geven
En sleept jou hierdoorheen.

Dit is wel een goede verwoording van hoe ik me voel en hoe ik erin sta.
Ik vind het vreselijk voor je…
En ik weet dat het allemaal eenmalig is….en dat het nog lang niet het einde van de wereld is, want er zijn zoveeeeel kinderen die met afwijkingen zitten waar ze de rest van hun leven last van gaan hebben. Dus ik prijs me ook ontzettend gelukkig dat het bij jou gewoon op te lossen valt. Maar jij bent mijn baby….dus alles wat je moet ondergaan wat je als vervelend gaat ervaren…vind ik gewoon verschrikkelijk. Gelukkig hebben we elkaar en gaat het helemaal goed komen. Ben ik van overtuigd.

Nou lieve bikkel van me…
Als je geopereerd bent zal ik weer een blogje schrijven over hoe alles is gegaan.
Dan kun je het als je later groot bent eens terug lezen.

Dikke kus

Ik hou van je,

Mama