Gebeld

Vandaag heb ik het ziekenhuis nog even gebeld.

In de eerste plaats vond ik het wel even netjes om te zeggen dat we even twee maanden rust nemen.

Daarnaast wilde ik weten of we ergens in die twee maanden nog in het ziekenhuis verwacht werden voor een evaluatie van de afgelopen IUI-rondes.

De dame aan de andere kant van de lijn bij de functie-afdeling gynaecologie (weet iemand toevallig wat hun functie is? Verpleegkundige, arts-assistente, receptionist, baliemedewerker? Serieus, ik noem het altijd maar telefoondame ofzo, maar ik vind het te min klinken. Die dames verdienen het om juist genoemd te worden!) pakte ons dossier erbij.

Ze keek even vluchtig in het dossier en zij dacht dat het allemaal wel volgens plan verliep (op het uitblijven van een zwangerschap na dan, hahaha), maar ze zag net onze gyn voorbij lopen en zou het haar even vragen. Ja hoor, allemaal in orde, geen evaluatie nodig tenzij ik zelf nog vragen had over bijvoorbeeld de medicatie. Nee, prima zo, alles naar wens!         Heel fijn dat we dus echt 2 maanden niet naar het ziekenhuis hoeven, das pas echt pauze, toch?

Toen de hamvraag (waar ik ook meteen voor in de rats zat): "Kun je me ook vertellen hoe het zat met de zaadkwaliteit de afgelopen IUI-ronde?"

"Ik dacht al dat je dat nog wilde vragen! Even rekenen, momentje."

...

"Hè?"

(lichte paniek aan mijn kant...)

"10 miljoen."

"O wow, meen je dat? Je weet niet half hoe blij ik daarmee ben!" Ik zit serieus met tranen in mijn ogen aan de telefoon!

"Ja, ik zie nu dat het de eerste ronde nog geen half miljoen was, de tweede ronde een kleine 3 miljoen en nu 10 miljoen!!! Ik snap helemaal dat je daar heel blij mee bent! Ik ben ook heel blij voor jullie! Wat heeft ie anders gedaan dan anders?"

"Hij sport nu heel regelmatig en trouw!"

"Nou, dat moet ie zeker blijven doen dan! Nou, veel succes deze twee rondes en ik hoop dat je ons in januari kunt bellen met goed nieuws, maar dit gaat absoluut de goede kant op!"

Wat zijn dat toch een lieve mensen allemaal, daar bij de balie! Ze leven helemaal met je mee en zijn heel hartelijk en vriendelijk. Ze nemen de tijd om je alles duidelijk uit te leggen en hebben veel begrip voor je situatie. Wat fijn dat ze een ziekenhuisfoob als ik zo gerust kunnen stellen!