Prik, prik, dikke mik

Weet je nog, de vorige keer? Dat het allemaal zo tegenstrijdig was rondom die eisprong van me. De één zei dat er niet genoeg slijm was, de ander zei dat het dik in orde was, eierstok en eitje zoek, maar wel progesteron aangetroffen in mijn bloed, dus waarschijnlijk wel een eisprong.

Zelf snapte ik daar weinig van, want mijn temp was niet gedaald, dus het klonk mij niet logisch in de oren. Maargoed, zij zijn de profs, dus het zal wel. Zelf dacht ik dat ik ín het ziekenhuis, die donderdagochtend mijn eisprong heb gehad. Het ging namelijk zo:

dinsdag: echo en samenlevingstest en daarna bloed geprikt --> conclusie: nog geen eisprong.

woensdag: geklust, lage temperatuur

donderdag: lage temperatuur, samenlevingstest (nog niet echt genoeg slijm) en echo (voldoende slijm) en daarna bloed geprikt (een heel klein beetje progesteron) --> conclusie: misschien een eisprong gehad, maar dat wisten ze toch niet echt zeker.

vrijdag: temperatuurstijging (vergelijkbaar met die van na een eisprong)

Dus mijn eigen bescheiden medische mening is dat mijn eisprong er woensdag nog niet was (ook al weten we dat niet n.a.v. mijn bloed, omdat er woensdag niet geprikt is), want toen was mijn temp nog laag. Donderdagochtend was die er ook nog niet, want ook toen was mijn temp nog laag, maar later op de ochtend hebben ze wel een kleine hoeveelheid progesteron gevonden in mijn bloed. En vrijdag steeg mijn temperatuur. Dus ergens tussen donderdag 6.45 uur en 12.00 uur moet het volgens mij gebeurd zijn en toen was ik dus in het ziekenhuis!

Ja, sorry ik weet het, dit is even droge kost om te lezen en misschien wil of kun je het niet helemaal volgen. Geeft niet, ik moest dit vooral voor mezelf even noteren, want ik vind het gewoon een geinige gedachte dat ze zo op zoek zijn naar mijn eisprong terwijl ze er misschien wel live bij waren, hahahahhahahahahhahahahahahahahha!

Kennelijk twijfelde de gyn ook, want hij wilde me nog één keer laten bloedprikken voor mijn progesteronwaarde (=hormoon dat het gele lichaam =restant van het eiblaasje aanmaakt na de eisprong, daaraan kun je zien of je een eisprong hebt gehad). Eén week na de vermoedelijke eisprong, vandaag dus.

Dus ik, inmiddels allang niet meer bevreesd, naar de prikbrigade. Zit ik in de wachtkamer (die veel te vol was naar mijn zin), zie ik dat er maar één priktroel is, dat kon dus nog wel even duren. Gauw naar mijn werk ge-smst dat het uit zou lopen.

Toen kwam HIJ binnen, mijn prikheld... not! "Goedemorgen," en tegen zijn collega: "Sorry dat ik zo laat ben." Normaal gesproken zou je zeggen 'ach, dat kan gebeuren', maar vandaag dacht ik: "Zo, die neemt zijn werk lekker serieus, ik hoop maar dat ik niet bij hem hoef."

Tja... dat moet je dus ook niet denken... natuurlijk moest ik bij hem. Hij was ongeveer 12 jaar en mij net iets te informeel. "Doe je mouw maar omhoog!"

Anyway, rechts zag hij de ader niet goed, maar hij besloot mijn arm wel liefdevol te strelen (mijn ervaring: frunniken) in de hoop dat die ader toch nog zou verschijnen, maar nee. Ik zei nog: "Nou, ik denk tóch dat je uiteindelijk aan deze kant gaat prikken." Maar hij wilde ook nog graag mijn linkerarm bewonderen, ja die zag er een stuk beter uit, die nemen we! Toen keek hij eens op het formulier. "O, progesteron. Dat moet ik even wat ijs pakken."

Sorry???? Wat ben je van plan, mijn arm amputeren ofzo?

"Nee, voor het buisje." Ok, goed dan.

Na nog wat gestreel, had hij besloten links te gaan prikken. Tenminste, volgens mij was dat de bedoeling, maar het was meer roeren, niet echt pijnlijk, maar wel een rotgevoel. Ik ben beslist niet één van de dappersten, dus ik kijk nooit naar wat ze doen (bij de eerste keer bloedprikken, een paar jaar geleden, had ik dat wel gedaan en ging toen bijna van mijn graatje). Toen zei hij: "Zo, die was lastig te vinden." Dus ik haalde opgelucht adem, het was klaar.

Maar wat schetst mijn verbazing? Een leeg buisje! "Toch maar even rechts proberen..."

Dat dacht ik dus al, nou prima, get it over with!

Ik denk dat hij wel doorhad dat ik het niet zo prettig vond en misschien dat hij daarom zo voorzichtig deed bij mijn rechterarm. Maar je kunt beter in één keer die naald erdoor prikken dan heel langzaam een vergrote porie ofzo opzoeken en dan dat ding zowat door mijn huid wrijven. Ik werd er helemaal naar van. Het is net als met een pleister; ruk em er maar in een keer vanaf, dat is een stuk prettiger. Zo ook met epileren, splinters verwijderen, iets smerigs eten, etc.

Maar... voilá, weer een buisje ingeleverd! Wat een avontuur weer, hahahahhahah!

's Middags weer het ziekenhuis gebeld voor de uitslag. Ja, er is een eisprong geweest! MOOI!

En de progesteronwaarde? 29,9 volgens die dame een prima eitje. FIEUW! Dat is een hele opluchting. Nu is deze ronde medisch gezien klaar, ik hoef nu even niet meer heen en weet je... dat vind ik niet erg, hahahahahah!

Nu moet botti nog een keer voor een potti en dan verzamelt de gyn alle gegevens, trekt conclusies, maakt grafieken, stelt hulpprogramma's op, schrijft een artikel over mij als uitzonderlijk geval 'de vrouw met de niet te traceren eisprong uit de onzichtbare eierstok', krijgt allerlei aanbiedingen om lezingen te geven, wil op de foto met de man met de onzichtbare zaadjes, legt alles voor aan een team van deskundigen en dan...

... heeft hij op 12 juli een afspraak met ons beidjes om alle uitslagen te bespreken en een EVENTUEEL (want dan ben ik al lang en breed zwanger natuurlijk; er zit immers misschien nog een volledige ronde tussen nu en 12 juli) plan van aanpak met ons door te nemen.

Ik ben ook heel benieuwd naar het potje, maar ook dat horen we dan.

Tot slot: mijn ochtend begon niet al te florissant, omdat ik met temperaturen een temp van 36.6 had, een daling van 0.2 graden (AAAAAAAAAAH, een daling!!!), wat normaal gesproken zou betekenen dat mijn menstruatie binnen nu en twee a drie dagen in aantocht is. Dus je begrijpt dat ik baalde!

"Maar vooral omdat het nu pas een week na mijn eisprong is, das veel te vroeg voor een aankomende menstruatie voor mij," gromde ik in mezelf onder de douche.

..."Hmmmm, een week? Als mijn temp morgen weer omhoog zou gaan, zou dit kleine dipje (want opeens was het maar een KLEIN dipje) misschien een innesteling kunnen betekenen!"

Zie je... daar ga ik alweer! ;)

liefs totti