Gebeld

TRRRRRRRRRRRRRINGGGGGGGGGGGGGG

"Hup kids, naar buiten, juf moet bellen!"

Staande in het magazijn, de enige plek waar je in stilte kunt telefoneren, kreeg ik de assistente aan de telefoon. Heel fijn dat ze meteen wist wie ik was en dat ze het dossier al voor haar neus had liggen.

"Ah, mevrouw Totti, de bloeduitslagen zijn met de gyn besproken en hij bevestigt dat er hoogstwaarschijnlijk een eisprong is geweest. De dokter zegt dat u nog één keertje bloed moet laten prikken op progesteron. Kunt u maandag komen?"

Gemompel op de achtergrond...

"Oh mevrouw? De dokter zegt dat u beter woensdag bloed kunt laten prikken, is dat mogelijk?"

"Nou... mag ik dat ook gewoon in mijn eigen woonplaats doen, want anders ben ik weer minstens een uur kwijt en dat 'moet' ik allemaal op mijn werk verantwoorden en als dat niet nodig is, doe ik het liever niet."

"Ja, begrijpelijk! Ehm... hoe doen we dat dan met formulieren ..." (hardop peinzend)

"Nou, ik heb de vorige keer al een stapeltje bloedprikformulieren meegekregen, daar staan alleen al wel dingen op aangekruist. Mag ik gewoon met die formulieren gaan, dat ik dan even de kruisjes weghaal en progesteron aankruis? Kan dat?"

"O ja, prima. Dan moet je wel 's morgens meteen om 8 uur gaan, hoor. Anders heeft het ziekenhuis je bloed niet op tijd binnen om 's middags al de uitslagen te hebben. Heb je al een vervolgafspraak met de gynaecoloog?"

"Ja."

"O mooi. Nou, heel veel succes dan he!"

Wat een fijn gesprek!

Ok, dus toch een eisprong. Nou ja, dat weet ik woensdag pas écht zeker, maargoed, ik ga er nu maar gewoon van uit. Dat betekent dat we op de juiste momenten geklust hebben (bedankt dokter Klus!), maar dat we voor de zekerheid nog even doorgaan, hahahahah. En het betekent dat mijn cyclusduur nu als het goed is zo rond de 30 dagen uit zal komen, ook fijn.

Ik denk niet dat het deze ronde raak zal zijn, maar ben toch blij dat ik dit heb gedaan. Ik heb nu het gevoel dat we het niet helemaal alleen hoeven te doen. Alsof ik wat zorgen mag achterlaten in het ziekenhuis. Het komt wel goed, want zij letten op me.

Ik voel me kalm en heb ondanks alle verwarring vertrouwen dat het goedkomt. Is het niet deze ronde, dan wel een volgende. Ik moet er wel bij zeggen dat dat de stemming van vandaag is; ik ken mezelf een beetje, morgen kan het toch weer anders zijn.

Dikke kans dat ik me tegen mijn nod (die ik nu dichterbij mag schuiven naar 10 juni) weer laat verleiden tot het voelen van allerlei zwangerschapskwaaltjes, prima. En word ik dan weer ongesteld dan baal ik, ook prima. Ik heb het gevoel dat ik sterker word. De emoties mogen gerust komen, maar ik kan beter relativeren dan toen ik net met de pil gestopt was en ik probeer alles per keer te bekijken. En wonder boven wonder lukt dat me ook aardig.

Misschien klinkt het gek, maar ik ben trots op mezelf, ZO!

En...

Ik denk dat ook het regelmatig aanwezig zijn op BB (het lezen van ervaringen van anderen en zelf mijn verhaal hier kwijt kunnen en ook zeker alle steun die ik elke keer weer van jullie krijg) me daar enorm bij heeft geholpen.

Dus: bedankt allemaal, het doet me altijd heel erg goed om jullie steunende lieve woorden te lezen!

Op naar 10 juni.

liefs totti