Eeeeeeeeeh ... huh?

Ik was vandaag dus weer op de afdeling "verstoppertje voor eieren en zaden".

Ik ga het proberen kort te houden, maar ik heb er een hard hoofd in, het is nogal een verhaal!

Eerst moest ik voor de samenlevingstest, want gisteren moesten we weer klussen op recept. Deze keer was het een andere dame, die niet zo ... behoedzaam was. Hup eendebek, hup doorduwen... AU! Met veel opmerking als: "Eh, wacht even hoor, nee das niet de goede plek, ik heb em... bijna. Nee, ik heb em nog niet hoor!" Dat kon zo natuurlijk echt niet, dus ik greep in: "Wacht even (nog door prieken), WACHT EVEN, dan ga ik anders zitten." Wilde ze me bijna laten verzitten met de eendebek er nog in! "Ik moet even anders zitten, dan gaat het vast veel beter!" Hoort zíj dat niet meteen te zien? Hoe dan ook, het leek wel of ze vanbinnen de boel aan het snoeien was, i.p.v. een beetje slijm wegnemen. Ik hoorde letterlijk 'knip, knip' en dat voelde niet bepaald prettig!

Eindelijk was ze klaar met haar gehannes en mocht ik me aankleden, ik moest me wel een beetje bedwingen om niet weg te rennen, ik had behoorlijk genoeg van d'r, hahahahahah! Ze legde het glaasje op een stoel (er stond ook gewoon een tafel met microscoop erop, waarom een stoel? Niet dat het uit zal maken voor de resultaten, maar ze kwam gewoon heel knullig op me over.) Gelukkig was haar sterke kant het informatie verschaffen aan de patient, das tenminste iets! Kortgezegd hebben we vooruitgang geboekt: deze keer was er wel degelijk een zaadje te zien... jaja één zaadje! Het was wel dood. Maar ze legde me uit dat ook mijn slijm nog niet helemaal eisprongklaar was, dus dat de zaadjes dan niet goed zullen overleven. De eisprong moet dus nog komen, het slijm is in aantocht. Fijn he, die details? Hahahahhahahah! Nou, ik had eerlijk gezegd ook geen ander resultaat verwacht, wel gehoopt natuurlijk, maar niet verwacht. Die eisprong komt nog wel, die is meestal pas rond cd 23 bij mij en ik zit nu op cd 16, dus no sweat!

Toen de echo, van een echoscopiste, hoera, eentje die beter weet hoe het moet. Tenminste, die indruk wekte ze absoluut. Ze hield veel meer rekening met het gevoelige gebied waar de vorige keer gewoon stevig doorgepord werd. "Gaat het wel?" "Moet ik even wachten?" "Ik ga nu weer die kant op, dus adem maar even goed in en rustig door je neus uit." "Hou je been maar een beetje zo." Kijk, daar heb ik tenminste wat aan! Het voelde niet fijn, zeker niet, maar ze hield geweldig rekening met me, ik voelde me toch echt even mens i.p.v. dossier, hihi.

Baarmoeder was duidelijk te zien, slijm opgemeten, prima dikte (een andere conclusie dus dan wat de dame hiervoor zei....) Maar ook deze mevrouw kon de linkereierstok niet vinden. Wel de rechter, maar daar zat geen eitje, zoals ik dinsdag ook al gehoord had. Ik vroeg haar of het mogelijk was dat ik misschien geen linkereierstok heb. Geen leuke vraag, en geen kwestie van doemdenken, maar ik wil weten waar ik eventueel rekening mee moet houden. Haar antwoord was: "De meeste meisjes worden toch gewoon geboren met twee eierstokken." Dus ik zei: "Ja, dat geloof ik wel, maar ís het mogelijk?" Toen moest ze eerlijk zeggen dat ze niet kon garanderen dat er een linkereierstok zat zolang ze em nog niet gezien had. Een acceptabel antwoord, wat mij betreft. Maar nu wisten we dus eigenlijk nog niks over mijn wel of niet eisprong, was dat eitje nou al een beetje rijp of moest het nog lang doorgroeien? Aan de bloedwaarden van afgelopen dinsdag zou ze zeggen dat de eisprong nog moest komen, want de waarden waren stijgende, precies zoals 'mevrouw samenlevingstest' ook net al zei.

Maar omdat die eierstok dus zoek was, moest ze nu wel even met de gyn overleggen wat de volgende stap moest worden, dus liep ze even weg. Dat vond ik wel een geruststellend idee, dat ze niet zomaar zelf even een vage conclusie zou trekken, maar het even wilde overleggen.

Kennelijk kon de gyn er ook niet echt wijs uit, want ik moest toch weer bloed laten prikken om erachter te kunnen komen hoever mijn eiblaasje(s) is (zijn?).

In die wachtkamer moest ik maarliefst 45 minuten wachten en het is daar zo warm dat je er beroerd van wordt. Maargoed, wederom twee buizen afgestaan.

Einde van de middag weer gebeld voor de resultaten:

"We hebben de resultaten nog niet met de gyn doorgesproken, dat komt morgenochtend. Maar zoals het er nu uitziet heb je toch al een eisprong gehad. Want het hormoon dat de groei van de follikel aangeeft is gedaald en het hormoon dat aangemaakt wordt na de eisprong is wel een beetje aanwezig. Bel morgen nog maar even terug, dan hebben we het met de gyn besproken."

Ho! Wacht even! "Hoezo een beetje? Wat betekent dat? Dat ik maar een beetje een eisprong heb gehad? Is ie mislukt ofzo? HUH?"

"Nee, dat hormoon stijgt naarmate de dagen na je eisprong vorderen, vandaar dat het een beetje is."

"Oh, ok..."

"Bel morgen nog maar even terug, lukt dat?"

"Eeeeeeeeeeh... huh? Ja... ok... doeg.." Ik was een beetje in de war van deze conclusie.

Hier volgt wederom een samenvatting:

• geen levende zaadjes gevonden.
• de eerste dame zei dat ik nog niet voldoende slijm had.
• de tweede dame zei dat het slijm dik in orde was.
• rechtereierstok gesignaleerd, links weer niet. De vraag of ie bestaat hangt in de lucht.
• de bloedwaarden van dinsdag gaven aan dat mijn eisprong nog moest komen.
• bij de echo is geen eitje gezien.
• de bloedwaarden van vandaag zouden kunnen betekenen dat er een eisprong is geweest.
• dat moet dan woensdag geweest zijn (mooi op de juiste momenten geklust).
• MAARRRR... mijn temperatuur is niet veranderd. Als ik werkelijk gister een eisprong gehad heb, zou mijn temperatuur vandaag gestegen moeten zijn, dat was niet zo. Ik ben alleen helemaal vergeten dit te zeggen vandaag.

Dus bel ik morgen (vrijdag) opnieuw voor de bloeduitslagen van vandaag, met één verschil:dan heeft ook de gyn zijn/haar blik erop geworpen.

Het zou toch verdomde fijn zijn als ik duidelijkheid kon krijgen, maar misschien is dat teveel gevraagd na pas twee ziekenhuisbezoeken??? Ik denk het wel. Maar hoe ingewikkeld kan een eisprong nou zijn? Niet dat ik twijfel aan de bekwaamheid van het medisch personeel, maar mijn lijf zit me gewoon te stangen!

Het is nog steeds niet zo dat ik me ernstige zorgen maak (zelfs niet over die ontbrekende zaadjes, eierstok en eieren... hoewel, als ik het zo zeg, ontbreekt er wel heeeel veel om een kindje te kunnen verwekken, hahahahhahahahahah), maar ik ben nu toch wel een beetje in de war van al die rare tegenstrijdigheden!

Morgen horen jullie meer!

Enne... sorry, ik geloof dat het me weer niet gelukt is om het kort te houden, hahahahhahah, maar even serieus: dachten jullie écht dat dat me zou lukken dan?!

liefs totti