De uitslag

Gisteren mocht botti de huisarts bellen voor de uitslag van het zaadonderzoek.

De assistente meldde dat het niet zo goed was, maar dat ze het verslag van het ziekenhuis niet begreep!!!!!!!!

"Ik zal de dokter u laten terugbellen," waren haar woorden. Dat was om half 3.

Toen ik thuis kwam (half 6) vroeg ik natuurlijk meteen hoe het zat, maar botti was nog steeds niet terug gebeld! Arme hubbie :(

Om kwart voor 6 belde hij dus zelf maar, maar toen ging net de telefoon, de dokter.

Uitslag: verminderde kwaliteit door verminderde hoeveelheid spermatoiuoijwleknrknslidfjfajekden (hihi, rotwoord) en verminderde beweeglijkheid. Beng!!!

"Meneer, een zwangerschap is niet uitgesloten, maar het zal waarschijnlijk wel moeizamer gaan en dus langer duren. (nee, dat meent u niet! Dat hadden we nog niet gemerkt! niet eerlijk van me, het is echt wel een aardige man) Ik weet niet of uw vrouw zich ook wil laten onderzoeken. Dan moet ze maar even bellen, dan kan ik haar meteen doorverwijzen naar de gyn."

Botti zei helaas niet meteen dat die dok dat wel meteen mocht regelen, dus nu moet ik weer een gaatje vinden om de ha te bellen, maar daar kom ik wel overheen. Want ja, ik wil me zeker wel laten onderzoeken, want als het bij mij ook niet helemaal goed zit dan kunnen we misschien nog iets anders ondernemen om de kansen te vergroten. En als het bij mij wel goed zit, dan weten we dat ook meteen. Ik ga voor zekerheid!

Natuurlijk weet ik wel dat zo'n spermaonderzoek ook een momentopname is en dat het een andere keer wel heel anders kan zijn, maar je had botti's gezicht moeten zien, echt heel k*t om hem zo te zien. En weet je wat hij zei?

"Ik wil ook gewoon weten hoe het zit, maar dit vind ik wel klote! Ik snap nu hoe jij je elke maand voelt." Klinkt misschien een beetje bot in jullie oren, maar dat betekent heel wat uit zijn mond en ik vond het heel lief. Hij zei ook nog es dat hij nog steeds denkt dat het bij ons op de 'natuurlijke' manier zal gaan gebeuren en eerlijk gezegd denk ik dat zelf ook wel. Dat is totaal ongegrond en misschien ook de grootste onzin, maar hoop doet leven, toch?

Natuurlijk is er eigenlijk ook niks veranderd in vergelijking met de dag ervoor, alleen wéten we nu dat deze zwemclub niet in optimale conditie was. We moeten dus net zo lang oefenen totdat zijn zwemclub op Olympisch niveau zit, ahahahahaha. Tot dat moment klussen we gewoon een week voor de eisprong, zodat die zwemmers alle tijd hebben om hun doel te bereiken, hahahahahah. Een kindje dat daaruit voortkomt, moet toch wel een doorzetter zijn, zou je denken! ... of een slome... hahahahahhaha

Kort samengevat:

• die zwemmers van dat potje gaven het zwemmen eigenlijk op zodra ze doorhadden dat ze in een potje zaten (huh, what the fuck doen we hier? Ik dacht dat we een eitje gingen scoren? Ja daaag, zo stoot ik steeds mijn kop tegen het raam en waarvóór? Jongens, ik blijf mooi hier liggen bij het raampje, hoor. Hé! Wat gebeurt er? Ik wil niet in dat schaaltje! Neeeeeeeeee, jongens, hou je vast aan het potje!!! Daar zat je veilig!!! Ha! Die dame zal weinig van onze vrienden terug zien onder dat enge apparaat van d'r. Hahahahah, we zitten lekker nog met z'n allen in het potje, muts!) Zo ongeveer?! Logisch dat ze weinig zwemmers zag. Goed zo, jongens! Ik snap 't wel.
• wij oefenen gewoon door
• ik ga de ha bellen om mij te laten doorverwijzen naar de gyn
• we bekijken het per onderzoek, anders zit je jezelf toch maar gek te maken (enne... ik ben al gek genoeg!)

Verder gaat het prima hier. De buikgriep is weer over gelukkig.

Ik ben vandaag wel naar de directeur gestapt om te zeggen dat ik waarschijnlijk binnenkort wel een paar keer naar het ziekenhuis moet. Heel kort uitgelegd hoe het zat. "Botti en ik proberen al een tijd zwanger te raken en het lukt niet. Nu is het tijd voor onderzoeken dus ik zal af en toe wel naar het ziekenhuis moeten. Ik wíl dit niet aan je vertellen, want ik vind het iets van ons tweeen (en ongeveer 50 dames die mij op de voet volgen, hahahaha), maar ik vind dat je wel moet begrijpen waarom ik naar het ziekenhuis moet." (ik ben niet haar grootste fan, dus het juist aan haar vertellen druist tegen mijn gevoel in. Maarrrrrrr... ik ben iemand die zich altijd wel zelf redt, ik heb het liefst niemand nodig -qua werk dan- en deze 'menselijke' kant van mij overvalt haar, troefje voor mij, hahahhaha.)

Haar reactie: "Wat.......... vervelend!" "Ja, echt kut eigenlijk." "Wil je er na zo'n onderzoek over praten... eh.... wil je dat ik vraag hoe het ging?" (Ja, dat vroeg ze echt, hoe sociaal onhandig kun je zijn? Dat vóel je toch aan? Maar wel prettig dat ze het vraagt, want dat geeft mij een keuze) Dus ik zei: "Nee, vraag maar niks, ik vind dit al erg genoeg!" Hahahahahha, hoe ontoegankelijk kun je zijn? Dit doe ik expres. Ik wil niet dat ze zich sociaal verbonden voelt met mij, en anderszijds kan ik dit altijd gebruiken als schild..... hmmmm.... Ik hou zelf niet van politieke spelletjes, maar zij is daar een keer mee begonnen en ik heb nog het een en ander van haar tegoed vind ik, dus doe ik nu mee met het spel... en ik ben er beter in, alleen weet zij het nog niet, hihi. Dit is mijn duistere kant... not so pretty, huh?

Pfffffffff, ik praat weer veel te veel, hahahaahah. Dus is het tijd om te stoppen. Even lekker Dexter kijken, heerlijk!

Wie volgt dat trouwens nog meer, op 13th Street? Echt een te gekke serie! Ah! Het begint.

Liefs totti