Overstag; over mijn grenzen voor een kinderjas!

Ik ben modebewust en geldbewust. Dat zijn twee eigenschappen waar ik slecht mee overweg kan als ik ze beide wil inzetten.

Je kent het vast wel; Je loopt een winkel binnen, glijt met je handen door de verschillende kleding en stoffen en dan zie je iets dat je hart sneller doet kloppen. Het voelt lekker aan, het is een mooie kleur en zal je geweldig staan. Dat weet je al voordat je het gepast hebt. Helaas blijft het daarbij.
Zodra je het prijskaartje hebt gekeken sla je stijl achterover. Van schrik hang je het terug.
Je bekijkt de rest van de winkel, andere winkels, de winkelstad, maar niets anders kan tippen aan het ene kledingstuk. Balen..

Gelukkig word ik niet alleen blij van kleding van dit seizoen. Ik kan vaak schitterend scoren op de sale-afdeling bij net iets te dure winkels, waarvan je weet dat de kwaliteit goed is.
Ook schroom ik niet om tweedehandskleding te dragen; al zal ik tweedhands ondermode links laten liggen.
Op sommige kledingstukken bezuinig ik niet. Schoenen bijvoorbeeld, al is er wel een grens.

Nu is het zo dat ik een schitterende jas zag voor mijn zoon. 180 euro. AMMAHOELA. 180 euro voor een winterjas dat waarschijnlijk één seizoen gedragen wordt? BE-LA-CHE-LIJK. Met 180 euro kan ik heel veel mooie dingen kopen. Als het lot had bepaald dat ik die middag in een leuk-achteraf-boetiekje was en ik zag een leuk jasje van 18 euro; had ik er verliefd op kunnen worden en had ik het gekocht.
Maar ja; het lot bepaald weer. Ik val op dure jassen. Shit...

Na online zoeken kwam ik een soortgelijk jasje tegen. De helft van het geld..... Nog een smak geld voor een jasje in maat 98. Doen, niet doen, doen, niet doen....

Daarna dacht ik er een paar dagen over na: Ja doen! De kindertoeslag is gestort, mijn man heeft een goede baan gekregen.. Gewoon kopen die handel. Het jasje is binnen. Het staat hem geweldig. ik ben er erg blij mee. Heel blij. Niet dat ik vroeger iets gemist heb. Er was thuis veel liefde, ik kreeg een goede opleiding. ik kwam niets tekort. Er was alleen geen vetpot.

Soms voel ik mij schuldig voor het feit dat ik 'dure' artikelen koop. "Mooie jas, had je geld over ofzo", zeggen ouders dan. Ze bedoelen het niet verkeerd; we zijn erg open naar elkaar.Ik probeer het om te zetten door er van te genieten.. Dat is gelukt...:D