Het leed dat wasmachine heet

Sinds ik moeder ben draait de wasmachine op volle toeren. Heel begrijpelijk; immers kost een baby veel ondergekotste truitjes, doorweekte kwijlrompers en lekkende poepbroeken.
Je dacht dat het na de hydrofiele luiers, die je voor werkelijk alles gebruikte, wel minder zou worden, maar vergeet dat maar.

90 graden wasjes zijn tegenwoordig meer regel dan uitzondering. Ik draai ze niet met volle, maar over de toeren.
Er gaat een heel ritueel aan vooraf.

Drie keer loop ik op de zaterdagochtend de trap op en af. Drie keer naar boven met een lege wasmand en drie keer naar beneden met een volle wasmand. Ik gooi alles op een hoop en start het eerste ritueel: sorteren.

1. Sorteren: "owjah, die doorlekte luier, daarvan ben ik vergeten de romper uit te spoelen; even apart dan maar. Jeetje, sinds wanneer draagt Jochem (man) zoveel sokken in de week? Kan dat niet wat minder? Heeft hij dit shirt nu al weer aangehad? Ik leg straks zijn net gewassen shirten wel onderop de stapel in zijn kast".

Uiteindelijk houd ik 5 stapels over: 90 graden wit, 60 graden bonte was lang, 60 graden bonte was kort, 60 graden donkere was en handwas. Als ik pech heb een extra 60 graden wasje, want al die kleertjes van 'meneer kwijlrog' passen niet in één wasbeurt.
Het sorteren is een 'Zen-momentje'. Niemand mag dan storen of mij meehelpen. Heel ritmisch gooi ik elk textielproduct naar de desbetreffende stapel.

2. Slabbers voorspoelen: "Zo, eerst die smerige slabbers voorspoelen met vlekkenverwijderaar. He gatver, schimmel op één van de slabben. Kan het nog? of gooi ik het direct in de vuilnisbak? Daarna direct handen wassen.

3. Handwasje: "Oh fijn, alleen witte BH's aangehad deze week. even handwasje, 1,2,3 klaar. Uitlekken maar aan de wasmachien, lekker snel".

Daarna volgen de wasprogramma's. De wasmachine draait de hele dag. Dat is niet erg, maar ondertussen liggen die stapels vieze was wel de hele dag in de keuken. Een heerlijke dag om te struikelen over één van de bergen. Of één berg te moeten verschuiven om de andere berg te verplaatsen, zodat je bij de koelkast kan om drinken te pakken.
Vervolgens vloek je een keer want bij het opnieuw betreden van de keuken vergeet je de stapels, struikel je nog een keer en kan je opnieuw sorteren, want die vieze stinksokken vlogen over naar een andere berg was.

Als ik dan op een vrije avond foto's bekijk op mijn laptop en deze foto (klik op link hieronder) tegenkom, krijg ik een grote grijns op mijn gezicht, word ik instant-vrolijk en weet ik waarvoor ik het allemaal doe.
Dames, wassen is topsport.

http://www.babybytes.nl/addvipphotocomments.php?id=1258844-70965776&vnaam=tonnetjerond