9 maanden en CB (en foto!) :)

Vandaag is ons mannetje alweer aan zijn 9de maand begonnen! Wat vliegt de tijd toch...

Gisteren zijn we nog bij het CB geweest. Armin was de hele dag al niet zo in zijn hum. Tandjes. Na een heerlijk middagslaapje zijn mijn man en ik richting CB vertrokken. Ik vind het altijd heel erg grappig om de gezichten van de andere mama's te zien als mijn man binnenloopt. Hij voelt zich soms ook echt bekeken, zo van "hey, wat doet een man in ons domein?" :) Hij vind het gewoon fijn om overal bij betrokken te worden en ook te weten hoe het allemaal met zijn zoon gaat, dus waarom niet?
Eenmaal binnen hebben we de kleine uitgekleed. Er waren nog 2 andere kindjes aanwezig. Op de 1 of andere manier heeft Armin het niet zo op andere kindjes. Hij gaat niet naar de opvang dus is ook geen andere kindjes gewend (aangezien ik geen directe vriendinnen heb met kleine kindjes waar ik regelmatig kom). Dus meneer zette een pruillip op en begon hard te huilen. Ook tijdens het wegen en meten moest hij er niets van hebben. Luid protesteren en huilen. Toen we echter bij de arts kwamen sloeg hij gelijk om. Hij was vrolijk, zat te kletsen en was ontzettend blij met de blokjes waarmee hij mocht spelen. Raar mannetje :)

 Meneertje doet het hartstikke goed. Hij is nu 74cm groot, en weegt 9845 gr. Zijn hoofd is wel wat aan de grote kant (komt net boven de bovenste curve) maar de arts keek mijn man al aan en zei dat dat waarschijnlijk in de familie zit. Ik moest wel lachen, want niemand gelooft ons als ik vertel dat mijn man een groot hoofd heeft. Toen hij klein was waren de artsen ervan overtuigd dat hij nooit zou kunnen leren lopen, laat staan lang genoeg leven. Mijn man is nu 34 en heeft nergens last van.. dus hoe mis kun je het hebben? Maar het is idd een echt 'familiehoofd' aangezien mijn schoonmoeder en mijn eigen vader ook een vrij groot hoofd hebben. (moet ik trouwens blij zijn dat meneer met een keizersnede is geboren?) ;-)

Ondanks dat Armin een wat groter hoofdje heeft, heeft hij er helemaal geen last van. Hij kan  zelfs,sinds vorige week, zichzelf optrekken aan de spijlen van de box en bedje en staan! Hij loop ook heen en weer en vind het geweldig. Lekker hard kraaien om te laten merken hoe trots hij zelf is :) Hij roept nu ook steeds vaker gericht 'mama' en 'papa' en af en toe 'Hobbe' naar onze kat Hobbes. Oma was al jaloers en probeert hem Oma te laten zeggen, hihi. De arts keek ook even naar zijn tandjes, wat hij overigens helemaal niet leuk vond, maar dat verbaasde me niets, gezien zijn humeur..  zegt ze ineens: zo jongen, jij krijgt er ff in 1x 6 tandjes bij! Oei, daar schrok ik wel van, geen wonder dat hij zo uit zijn hum was! Links voor onderin had hij vorige maand al een tandje en nu is voorin rechtsboven 1tje doorgekomen, die ernaast was ook al te zien en de hoektanden staan bovenin blijkbaar ook al op doorbreken. Ik dacht al, dat gaat nog wel ff duren, maar blijkbaar toch wat sneller dan gedacht.
Daarna zat meneertje heerlijk op zijn blokjes te sabbelen terwijl papa en mama nog even met de arts aan het praten waren. Het zag er niet uit! Zo een houten blokje, helemaal in zijn mond, met grote ogen de arts aanstaren en kwijlen! Zelfs de arts moest er van lachen :)

Nou, het gaat dus allemaal prima, geen op- of aanmerkingen, dat is altijd wel fijn. Nog even en we vieren zijn 1ste verjaardag.. wat gaat het toch allemaal te snel.. veels te snel :)