30 weken zwanger.. en voel me rot.

ja vandaag is het zover.. de 30 weken mijlpaal tenminste zo voelt dat.. (ik zou nu eigenlijk 31 weken zijn)
Ik voel me echt verschrikkelijk terwijl het met de zwangerschap prima gaat..
mn hele lichaam protesteerd en ik zit emotioneel weer vreselijk in een dip. alles voelt weer net als 15 geleden zo oneerlijk zo onwerkelijk.. dat ik me weer afvraag WAAROM ? 
mn zoontje gaat nu iedere dag naar school (ochtenden) en dat pleegt ook wel een aanslag op mijn oververmoeidheid waardoor ik hier nu meer vatbaar voor ben denk ik.
maar als mijn zoon dan weer zegt hoeveel hij papa mist.. dan breek ik in 3000 brokken.. en snap ik echt niet wat er gebeurd is :( zal hij aan zn kinderen denken als hij met haar is ? zal hij wel eens savonds op de bank zitten en denken mn kind heeft niet eens een eigen huis en ik zit hier heerlijk ?? er zijn zoveel onbeantwoorde vragen... er is nog zoveel ongeloof van mijn kant af.. ik snap het gewoon echt niet.. waarom moeten mijn kinderen dit doormaken ? 

het is niet alleen dat milan zn papa mist.. gek genoeg mis ik het ook.. ookal zou dit genoeg moeten zijn om er ook daadwerkelijk helemaal klaar mee te zijn.
ik heb echt een afkeer tegen mannen ontwikkeld, ik lig prima in de markt had al heel wat relaties kunnen hebben maar ik hoef t allemaal niet.. ik ben wel lekker alleen.. niemand die me verdriet kan doen.. soms vraag ik me wel eens af of ik er uberhaupht ooit nog wel eens aan zal beginnen... ag misschien moet ik er ook niet over na denken. we kunnen tenslotte allemaal niet in de toekomst kijken.. en ik denk dat ik emotioneel gezien ook helemaal nog niet in de toekomst KAN en WIL kijken.. alles lijkt een beetje stil te staan en langs me heen te schieten...
de nachtmerries zijn ook weer terug.. ook de dromen die zo vreselijk mooi zijn dat ze niet waar KUNNEN zijn.. en die drama nachten beginnen me ook lekker op te breken.

uiteraard gaat alles op een dag wel gewoon door en doe ik vreselijk mijn best een goede moeder te zijn voor mijn zoon en dat lukt prima.. als ik dan even een baal moment heb dan zegt boefie ik vindt jou de aller liefste mama van de heeeeele wereld.. en dan zeg ik en jij bent mijn allerliefste boefie van de hele wereld.. dan zegt hij: ja en mijn broertje ook he mama ? ja je broertje ook lieverd ik hou vreselijk veel van jullie <3

nog +- 10 weken te gaan.. dan kan ik eindelijk mn wondertje in mn armen sluiten <3