Cleo was er bijna niet meer

Ik kopieer dit even vanuit mijn hyves dus als het er raar staat snappen jullie waarom.

zondag kregen wij de schrik van ons leven toen Cleo zondag van natas zijn bed( stapelbed) af viel en bewustenloos raakte 1minuut lang was ze helemaal weg waarna ze daarna weer steeds wegraakte met spoed zijn wij naar de eerste hulp gegaan heb haar voor in de auto met dekens en haar nek ondersteund wachten op de ambu konden we niet meer omdat ze niet meer wakker werd. waarna zij een nekbrace omkreeg en allerlij onderzoeken gedaan werden incl door de donut gegaan en allerlij foto's van haar nek en wervels. voor 12 uur waren wij in het ziekenhuis en om 6 uur werd ze pas weer 'aanspreekbaar'. ze waren bang voor een hersenbloeding zeker toen ze bleef overgeven half bewustenloos. en vertelde ons al dat we mischien naar het kinderziekenhuis moesten in adam. Gelukkig bleek dit niet nodig en kon ze op het spoedkamertje op de kinderafdeling blijven hier heeft ze tot maandagochtend gelegen aan hart en zuurstof bewaking. maandag middag is ze verhuist naar een gewone kamer. Verschrikkelijk om je kind aan al die plakkers te zien wetend dat het heel erg slecht af had kunnen lopen de kans op overlijden was er 6 uur lang voor ons in alle onzekerheid. gisteren is ze ontslagen in het ziekenhuis maar moeten wij toch mischien 6 weken wachten totdat ze weer helemaal de oude is. de dokters vertelden ons dat ze door het oog van de naald is gekropen en als ze langer weg was gezakt ze waarschijnlijk in coma of erger was geraakt maar ze heeft gelukkig gevochten voor haar leventje en werd weer wakker. Uiteindelijk heeft ze een hele zware hersenschuding en wat blauwe plekken. schrik zit in me hart en heb nachtmerries en slaap heel slecht. gisteren at ze een appel en verslikte zich ik kreeg meteen een paniek aanval en wilde alweer naar het ziekenhuis waarna vele huilbuien volgen.
Ik kan me gewoon niet voorstellen als ik haar nu zie dat we haar bijna kwijt waren en wat ook heel erg is is dat het bed van natas en cleo moet blijven staan omdat er niks anders te regelen is en ik doodsbang ben dat het een tweede keer gebeurt

tis gewoon zo moeilijk in dit huis iets op te lossen. Het is gewoon veel te klein en al meerdere malen met gemeente gesproken maarja ze doen er niks aan. Maar nu behalve dat het te klein is vind ik het gevaarlijk om hier te wonen.
Ik kan niks meer opruimen omdat we die ruimte niet hebben onze slaapkamer is volgebouwd met kasten om speelgoed en kleding en spul wat we niet gebruiken maar niet zomaar wegdoen om redenen zoals dingen die te groot zijn zoals kleding enzo. Maar kunnen we dus niet ruilen met de kids slaapkamer. Onze woonkamer is maar klein met open keuken ( tis zeg maar een lang stuk, een rechthoek)
Als ik hun deur op slot doe hebben ze gewoon nouwelijks plek om te spelen en in hun kamer is dus ook al weinig ruimte plus dat ze niet bij hun speelgoed kunnen en daarbij is het dan savonds nog leuker om erbovenop te gaan omdat ze het dan wel kunnen.
Ik zie geen oplossing en gisteravond zat ze alweer op het bed van natas,.
Ik wil eigenlijk de woningbouw maar weer bellen voor urgentie maar dat krijg je nouwelijks in het gooi. Mijn man heeft ook een tijd voor de woningbouw gewerkt ( in purmerend ) en weet de regels wel ook van de 2% regeling die ze mogen afwijken van het systeem en hebben dit al vaker voorgelegd.. Maar niks is een goede reden. terwijl onze buurman die niet eens in het gooi woonde zo een huis krijgt omdat zijn moeder ernaast woont en is gaan gillen als een gek bij de woningbouw om een huis te krijgen en hij had binnen een week een huis dus het kan wel.. Maar wij willen het netjes doen, de regels volgen maar dat word kennelijk niet gewaardeerd.
Ik heb nu echt het gevoel dat we maar moeten wachten tot hier echt iets gevaarlijks gebeurt met een slechte afloop.
Ik typ dit half jankend maar ik ben blij dat natas nu naar school gaat zodat hij niet in de puinhoop hier hoeft te zitten en dat voelt voor mij als moeder heel erg triest.
Ik heb vaker depressies gehad zoals sommige hier mischien wel weten maar val hier nu al een tijd weer in terug omdat ik het goed wil doen en beter dan mijn ouders  maar ik kan het niet goed doen want ik kan mijn kinderen niet eens een veilig thuis bieden. Mischien perfectionische maar zo voelt het..

Met Cleo gaat het wel goed behalve dat ze rustiger is dan anders en eet iets minder dan normaal maar wel goed en dat kan dus nog wel 5/6 weken duren.
Ze is heel erg aanhankelijk maar doet het kwa geheugen wel heel goed en is ook nog steeds zindelijk enzo dus met haar komt het wel weer goed.
God wat ben ik toch dankbaar dat ik nog met aan knuffelen kan!