Geduld wordt beloond

Vanochtend zei ik tegen mijn man: hoe lang moeten we nog doorgaan met die po? Ze blijven nu wel redelijk zitten, maar na 2 weken hebben we nog geen echt resultaat. F wilde niet blijven liggen voor haar luier, dus toen heb ik C eerst geholpen. F was toen zelf weer op de po gaan zitten. En jawel, er zat opeens een plasje in! Dus ik gillen! in plaats van juichen......., met als gevolg dat F en C moesten huilen omdat ze kennelijk dachten dat er iets niet goed was......heb het daarna natuurlijk nog wel goed over gedaan en goedgemaakt. Ze willen nu te pas en te onpas op de po........C wilde op een gegeven moment op de po, maar bedoelde eigenlijk dat ze in haar luier had gepoept. Ook heel knap!

Ook het naspelen heeft zijn intrede gedaan. F geeft C een kusje, zwaait, zegt daha! en loopt dan weg. En dat dan een paar keer achter elkaar. Zo schattig!