Tja, deze week was het dan zo ver..........1 jaar........Daar leef je dan naar toe in de laatste week. En er gebeuren altijd van die dingen die niet in de planning van jou als moeder passen. Kinderen die net weer beter zijn, maar nog last hebben van de naweeen van de 6e ziekte. De oven die jouw gerecht niet zo klaar maakt als jij wil. De buren die geen magnetron hebben en jij ook niet omdat je hem als oven in gebruik hebt. Een andere buurvrouw die in het ziekenhuis ligt, waar je je zorgen over maakt. Mensen die niet komen, of juist later, of eerder weggaan etc.etc.
O ja, je zou bijna vergeten dat er 2 járig zijn en dat dat een bijzonder markeringspunt is in hun leven; en dat van jou.
De avond ervoor de boel versieren, heerlijk! Vanuit je bed horen dat Fedra protesteert bij het verschonen, maar als ze beneden is letterlijk stomverbaasd moet zijn omdat je niks meer hoort. Het uitproberen van de poppenwagens en het aantrekken van de feestkleding die je hebt uitgezocht........super! De serieuze gezichten bij de verjaardagsliederen en de taart. Kun je dat wel eten? En later, zien dat de een troost vindt bij een bakkie chips in een hoekje bij de trap en dat de ander juist eindeloos chips eet uit een feestmutsje bij de vriendin van haar grote broer op schoot, en dat dat dan gewoon mag..........! Die gelukzalige momenten.
Gelukkig is de volgende dag alles weer normaal. Op de slingers, de ballonnen en het speelgoed na dan....
reacties (0)