1 maand en 6 gegooid

Gisteren zijn de dametjes 1 maand oud geworden. Veel heb ik er niet aan gedacht, ik zat zwaar in de put en zag het helemaal niet meer zitten. Maar na een goede nacht en wat extra slaap in de avond is het vandaag zowaar een heerlijke dag. Het lijkt wel of ik 6 heb gegooid!

Carmijn en Fedra lijken op het eerste gezicht op elkaar, maar hoe langer ik naar ze keek vanuit mijn ziekenhuisbed en tijdens het voeden, hoe meer verschillen ik zag. Tot ik vond dat ze bijna niet meer op elkaar leken. Dat is natuurlijk niet het geval, maar het zijn gewoon 2 zussen qua gelijkenis. Toch is het opvallend dat ze sommige dingen tegelijk of op dezelfde manier doen. Hoe hou je je handen als je bij je moeder drinkt bijvoorbeeld en als je in de kinderwagen ligt en je gaat over een hobbeltje spreidt je je armen en zet je schrap tegen de zijkant van het wiegje, zodat je zeker weet dat je niet valt.........Laatst begonnen ze geluid te maken tijdens het voeden. Net een gesprekje tussen de twee dat steeds intenser wordt. Terwijl ze elkaar voor de rest totaal negeren.......

De kleinste is de grote zus. Ze is zo licht als een veertje en dat blijft ze. Met 1 maand oud is ze al lang niet meer die kleine ukkepuk die op de wereld kwam en maar 4,5 pond woog. Nu is ze bijna 7 pond en heeft bolle wangen. Toch voelt het niet zo, ze blijft bijna gewichtloos. Carmijn is theatraal en heeft drama. Ze maakt grootse gebaren en kan enorm maaien met haar armen. Trapt zo af en toe de dekens van zich af. Even later kan ze echter zo stil zijn dat je er bijna van schrikt. Dan ligt ze in je armen met grote ogen om zich heen te kijken. Carmijn is ook een beetje bang en moet altijd even peilen hoe de situatie of het badje is. Verder is ze heerlijk lui en kan zich eindeloos uitrekken.

De grootste is de kleine zus. Ook zij is enorm gegroeid. Als ik naar haar kijk dan vind ik haar zo ontzettend groot, maar van een afstandje blijft het toch wel ieniemienie allemaal. Fedra is al een eind op weg naar de acht pond en kan soms aanvoelen als een mud aardappelen. Fedra heeft een gelijkmatig humeur en meldt zich vaak als eerste voor een voeding. Dan wordt ook wel duidelijk gemaakt dat ze goede longen en stembanden heeft. Zij is het meest wakker van de twee maar heeft wel de meest aanstekelijke gaap die er is.

Met mij gaat het up and down. Na twee en een halve week heb ik last gekregen van pijn in mijn borsten. Samen met een lactatiekundige probeer ik een oplossing te vinden. Ik heb last van vaatkramp in mijn tepels. Daarnaast heb ik last van een geprikkeld gevoel dat zich over mijn hele lijf kan uitbreiden. Sinds vandaag weet ik dat goed slapen een hoop scheelt op dat punt. Het voeden gaat verder heel goed en de meiden groeien fantastisch. Opgeven doe ik dus niet zo maar, maar soms is het wel aanlokkelijk. Ik denk ook dat ik te veel melkproductie heb. Dat is door het nakolven ver opgevoerd. Ik denk nu dat ik niet op tijd had moeten kolven, maar veel meer op hoeveel ik nodig had voor de bijvoeding. Dan had ik nu misschien niet van die meloenen en last bij het afbouwen. Dat is ook een onderwerp waar weinig over te vinden is. Nu kolf ik alleen maar voor de voeding om de grootste druk eraf te halen zodat het verslikken minder is. Het kolven doe ik niet voor alle voedingen trouwens en dus maar heel kort.

Na drie en een halve week is de wond van de keizersnee gaan ontsteken. Daarvoor ben ik twee keer naar de dokter geweest. De tweede keer omdat de wond open was gegaan. Gelukkig is het een heel oppervlakkige ontsteking en moet het vanzelf helen.

Lichamelijk ben ik dus nog niet de oude maar het gaat wel beter. Als ik te weinig slaap en totaal niet toekom aan de dingen die ik wil doen en de dames hun eigen plan trekken en niet samen opgaan, raak ik totaal uitgeput. Dat was afgelopen week het geval. Eten is iets wat ik gewoon doe, maar ik voel me nooit verzadigd. Heb ook geen tijd om zoveel te eten. Elke avond maken we een fruitcocktail en we eten verder gezond (behalve de speculaasbrokken). Ik was na 4 weken qua gewicht onder mijn startgewicht van de zwangerschap: 20 kilo eraf. Zag op het bevallingsverslag trouwens dat de placenta's al 1100 gram per stuk waren  en dan het vruchtwater en de kinderen zelf (samen 5 kilo), dan gaat het ook al hard........

Kortom, mijn leven is totaal veranderd en ik leef van dag tot dag, soms van uur tot uur. Heb mijn handen letterlijk vol aan twee schatten van meiden, die op zichzelf overigens niet moeilijk zijn. Heel langzaam ontdekken we samen de buitenwereld.