Daar is hij dan!

Blijkbaar is het de baby die aangeeft wanneer het tijd is om geboren te worden, want onze surro baby is vanmorgen vroeg na 40w en 1 dag ter wereld gekomen (terwijl onze eigen kindjes allemaal tot rond de 42w bleven zitten!) 


Het uitgebreide verhaal staat onder zijn naam op mijn profiel. 


Echt een kind van zijn vader, grand entrance en entertainer ten voeten uit.


De naweeen zijn niet grappig, maar behalve beurs en moe (het was me daar een marathon!) gaat het met mij ook goed.


X B


 

2606 x gelezen, 6

In Baby

reacties (24)


  • snoezelke

    Wat een verhaal zeg, lijkt me inderdaad erg heftig zo! Maar wat prachtig dat je dit voor die vrienden hebt gedaan, ik vind dit echt zo'n fantastisch mooi gebaar! Je moet het maar doen... Veel beterschap bij het herstellen van de bevalling

  • Javian

    Wow! Een heel goed herstel gewenst! En ik vind het zo goed van jou dat je dit voor je vrienden hebt willen doen! Een mooier cadeau bestaat er toch niet!

  • surroKIWIbaby

    Dankjewel! Het was zo mooi om te zien hoe gelukkig ik ze gemaakt heb! Ze gaan zulke goede ouders zijn, het straalt er helemaal vanaf, de liefde voor elkaar en hun zoontje. Ik ben blij en ook trots dat ik de hoofdrol in hun 'road to parenthood' heb mogen spelen en met hun ingredienten hebben we samen een mooi resultaat afgeleverd (al mag ik dat zelf zeggen haha)

  • Florien84

    Van harte gefeliciteerd. Ik vraag mij af hoe het nu met jou gaat. Je bent net bevallen. Als ik naar mijn eigen bevallingen kijk en daarna, dan vind ik dat herstel juist pittig

  • surroKIWIbaby

    Dankjewel! Juist de zorg voor een newborn maakt dat herstel zoveel zwaarder, denk ik? Ik heb vannacht heerlijk 9h lang geslapen, in tegenstelling tot de ouders die na 2 nagenoeg slapeloze nachten in het ziekenhuis nu de zorg voor een baby erbij hebben en dus een 3e slapeloze nacht achter de rug hebben. Mijn onderkant doet nu al een stuk minder zeer, ik voel me best fit. Vanmorgen de kids naar school gebracht en over een uurtje komt de midwife even langs om te kijken hoe het gaat qua bloeden en herstel. Mentaal (nog) nergens last van, maar ook dat houden we in de gaten.

  • Scheirischa

    Hoe gaat dit voor jou? Geef je het kindje meteen mee met de biologische ouders? Het lijkt me heel wat om een deel van jezelf die je 9 maanden gedragen hebt, “af” te geven. Hoe gaat het emotioneel?

    Ik ben heel erg benieuwd hoe alles gaat nu bij jullie. Ook omdat ik het zelf nooit zou kunnen, dus ik bewonder die kracht wel die je bezit. Ik hecht me te snel aan anderen, dat kindje zou ik nooit los kunnen laten. 😅.

    Proficiat? Of veel sterkte voor jou? Weet niet zo goed wat meest op zijn plaats is voor jou. Proficiat aan de biologische ouders 😘

    Echt oprechte interesse, zeker geen kritiek ofzo. Het lijkt me zo zwaar. Echt bewonderenswaardig van je.

  • Annanm

    Poeh idd. Lijkt me enorm heftig 😓

  • MNAZ

    Dit dus...ik kan me dus niet voorstellen dat je dit even doet...

  • surroKIWIbaby

    Dankjewel! Persoonlijk heb ik zelf altijd moeite gehad met de eerste weken/maanden met een newborn, die band die sommige moeders hebben, heb ik altijd voor moeten werken. Ik gaf altijd borstvoeding, maar nooit zonder pijn en moeite. Ik heb nooit wat gehad met babies in het algemeen, ook op kraamvisite bij vrienden of familie niet. Als ik had gedacht dat ik het niet zou kunnen, had ik het zeker niet gedaan. Vantevoren hebben we onder begeleiding alle "what if's" besproken en idd het afgeven van de baby is een van de onderwerpen die we uitvoerig hebben besproken. De moeder zou de baby 'vangen' en aan de vader was het doorknippen van de navelstreng, maar uiteindelijk heb ik dus de baby uit het water gevist, omdat ze niet reageerden haha. Wij als gezin zijn gewoon een 'neefje' rijker.

  • Linde-1

    Wow, respect hoor💪

  • surroKIWIbaby

    Dankjewel!

  • LiefsTess

    Wauw wat super mooi dat je dit hebt gedaan!

  • surroKIWIbaby

    Dankjewel, 9 maanden voor mij, een leven lang voor onze vrienden

  • mamahen3et

    Ongelooflijk!!!!

    Wat een bevalling!

    En hoe je het ook beschrijft…ik moest er ook nog om lachen…”ik riep ik ben aan het persen in het algemeen” echt…ik ben een beelddenker dus die zin is echt briljant. Vooral met de moeder dan naast het bad in haar complete bad outfit die vervolgens helemaal niets doet.

    Maar meid, wat een topprestatie en wat een liefde dat je dit voor vrienden gedaan hebt.

    Ik wens je een heeeel goed herstel toe en dat je het een goed plekje kan geven, want het is niet niks…ondanks dat het niet “je eigen kindje” is, je bent toch 9 maanden verbonden geweest.

    En wat zullen de ouders dolgelukkig zijn!

    Het was wel duidelijk te lezen dat ze enigszins overdonderd waren door jouw high speed manier van bevallen:-)

    Gefeliciteerd voor jullie allemaal

  • surroKIWIbaby

    Dankjewel!! Ja het was ook zo onwerkelijk joh, we hadden de laatste afspraak bij de midwife nog heerlijk zitten lachen om het verhaal over hoe een baby over de bodem van het bevalbad schoof en de vader erbij stond en ernaar keek en de midwife hem bijna over de rand moest duwen om zijn baby uit het water te vissen en dat zag ik dus helemaal voor me terwijl de eerste perswee zich aandiende!! Ik denk dat we nog heel wat keer zullen lachen om deze bevalling, ze hebben beiden een geweldig gevoel voor humor, dus het is sowieso altijd lachen met ze.

    Ik kreeg net een berichtje dat ze vannacht heel druk waren met baby (dus de 3e nacht op een rij niet/nauwelijks slapen) terwijl ik vanmorgen heerlijk uitgerust uit bed rolde... Dat zorgen voor een newborn is me altijd zoooo zwaar gevallen, ik ben oprecht blij dat dat me nu gespaard blijft. Maar hoe ik het de komende tijd ga hebben, daar komen we vanzelf achter. Ik heb gewoon zwangerschapsverlof, dus ik doe de komende dagen even heerlijk niks en dan zien we wel weer verder. Misschien schrijf ik over een maandje nog wel een keer een blog over hoe het gaat en hoe ik het achteraf ervaren heb. x

  • Nog-even!

    Wat een klus, meid! Knap gedaan! En nu echt de tijd nemen om je lijf te laten herstellen...

    Hoe ervaar je het om na een bevalling zonder kind naar huis te gaan? Het hoort erbij natuurlijk, maar met alle hormonen in je lijf, kan ik me te toch voorstellen dat het niet niks is...

  • surroKIWIbaby

    Thanks :) Ja dat is toch iets waar je je 9 maanden op voorbereidt, zowel in de vluchttas, de auto, als het huis staat en ligt helemaal niets wat me aan een baby doet denken en geen moment heb ik gedacht dat het MIJN baby was ofzo. Gedurende de hele zwangerschap heeft het echt als 'andermans kindje' aangevoeld en ik ben heel blij mijn volle aandacht aan mijn eigen lijf en herstel (en gezin uiteraard) te kunnen geven, zonder veeleisend klein persoontje in the mix. Het zorgen voor een newborn heb ik altijd als enorm moeilijk en intens ervaren, ik heb ook moeite met bonden, die band heb ik gewoon nooit gehad, heb ik altijd voor moeten werken. Daarom kwam het ook niet als verrassing dat ik ook na de geboorte geen moment heb gedacht 'mijn kindje', want het is echt 100% en overduidelijk HUN kindje. De liefde voor elkaar en hun baby was zo mooi om te zien, maar dat neemt niet weg dat ik trots ben op het resultaat, want zonder mijn lijf hadden ze nog steeds met lege handen gestaan. We hebben een heel speciale band met ze en de kids zijn gewoon een neefje rijker!

  • Nog-even!

    Je hebt het eigenlijk als iets "technisch" ervaren, begrijp ik. Dat maakt het emotioneel wel makkelijker!

  • Jvb

    Ik vind het knap en heel mooi dat je dat zo kunt benaderen, lijkt me heel fijn in deze situatie. Wat ontzettend fijn dat jullie en de wensouders elkaar in elkaars leven hebben 😊

    Vraag me wel af, je brein kan wel weten dat je dit kindje ging afleveren waardoor het mentaal te doen is allemaal, je lichaam is toch klaargestoomd om voor een baby te zorgen nu. Dat lijkt me best lastig, dat je zit met hormonen, borstvoeding die op gang komt, dat soort dingen. Of ervaar je dat toch ook anders?

  • Shrimp

    Gefeliciteerd , fijn dat iedereen gezond is. Ik pers ook zonder de weeen, dan heb je veel meer controle ofzo, vind je niet ?

  • surroKIWIbaby

    Dankjewel! Nee, het echte persen doe ik wel bij een perswee, maar de laatste 2 bevallingen heb ik maar 1 perswee gehad, want daarin werd het kindje geboren. Het voorzichtig meeduwen tijdens eerdere weeen voelt voor mij meer als meewerken ipv tegenhouden, zeg maar.

  • Vlindermoeder

    Wauw! Zeg ik dan in dit geval ook gefeliciteerd? Sorry, maar ik ben niet bekend met draagmoeders ☺️

    Een jongen! Geweldig! Hoe is het voor de ouders?

  • surroKIWIbaby

    Dankjewel! Tja ik heb zelf eigenlijk ook geen idee, maar het voelt best als een prestatie, dus ik denk dat een felicitatie wel gewoon mag haha. Het waren hun ingredienten, maar ik heb het 'bak-werk' gedaan, zeg maar. De ouders hebben zoveel leed meegemaakt, zoveel mmm moeten doorgaan, zoveel zwangerschappen verloren, dat ze het moeilijk geloven konden dat het nu toch echt zover was dat ze een baby zouden krijgen. De liefde voor elkaar en hun kindje straalde er echt vanaf en ik voel me vooral een 'trotse tante' wat een mooi kindje