Voor afgelopen maandag hadden we de echo afspraak staan, lekker vroeg om 9h meteen maar. Helaas door corona binnen het team werd die afspraak op het laatste moment afgezegd. Gister mochten we op de herkansing. Dit keer mocht mijn vriendin erbij zijn, de moeder dus. En de vader via beeldtelefoon 'live' aanwezig.
Per 'patient' mag namelijk maar 1 extra persoon mee naar binnen.
De sonographer ging vlug aan het werk, dit meten, dat bekijken, hier wat aanwijzen en steeds met uitleg erbij, dus de ouders konden ook goed horen waar het over ging. Ze hebben zelf de 20 weken nooit gehaald, hun verste zwangerschap was helaas met 19w afgelopen, toen ze hun eerste dochtertje verloren.
Ze hebben de sonographer het geslacht op een papiertje laten schrijven, want ze willen het voor de wereld een verrassing laten zijn, maar zelf weten de ouders dus wel of het een jongen of meisje wordt.
Tot vorige week schatte ik meisje, omdat de bewegingen in mijn buik zo zachtaardig zijn (of moet ik zeggen: waren) want van het ene op het andere moment veranderde dit ineens in een woeste, wilde beeb, inclusief karate trappen en 'springen' op mijn blaas haha. Dus als je me het nu vraagt, dan denk ik toch misschien wel jongetje hahaha.
Ze gaan het komende weekend hun ouders inlichten en wij de kinderen, hoe ze het nog niet hebben gezien, snap ik echt niet... De meiden noemen het wel al 'mama's dikke buik' maar het lampje is nog niet gaan branden!
Verder gaat het hier goed, lekker druk met 4 kids en part time werk enzo, dus de tijd vliegt voorbij.
X B
reacties (9)