Een kater van hier tot tokyo

Mag ik even klagen?

Het is intussen zeker een jaar of 5 geleden dat ik mijn laatste welverdiende kater had, als het geen 10 jaar is.

Niet drinken gaat nu eenmaal gepaard met een helder hoofd de volgende dag.

Bij mijn 1e zwangerschap liep ik ook al met een zware kater rond de eerste 16 weken, bij de 2e waren het meer de luchtjes die ik niet kon hebben en nu is het wederom katertijd. En man man man wat kun je je beroerd voelen, met constant je maag in je keel alsof je elk ogenblik moet rennen omdat je maaginhoud eruit gaat komen. Het komt niet, maar zo voelt het wel en dat de hele dag door. Compleet met een dof gevoel in mn hoofd, of er een zak watten in omgekeerd is, de wereld dringt dan ook niet bepaald tot me door. Vooral bij inspanning, hard praten (mopperen :P) en onverwachte bewegingen, kolkt het in mijn maag, stokt de adem in mijn keel en vrees ik het ergste. Zelfs middenin de nacht word ik ermee wakker, smorgens is het er nog steeds en bij alles wat ik doe, word ik eraan herinnerd.

Fijn. En toch zou ik dit graag zsm achter me laten. Ik zou het met alle liefde ruilen - per direct - met maagzuur. Ook dat is vreselijk, maar die kater komt me nu echt de oren uit.

Morgen 8w en de eerste afspraak met mijn midwife, meteen datums prikken voor bloed en termijnecho

 Nog een uurtje dan is het tijd om mijn grote knul uit school te halen, hopelijk heeft hij weer druk gespeeld vandaag en gaat hij vanmiddag een uurtje tukken op de bank, dan kan ik namelijk mijn ogen ook even dichtdoen :)

Sorry voor t gemopper, ben er echt even mee aan!

Greetz Brenda