Update Ravi en groot nieuws Zoey
Na een week ziekenhuis mocht ons mannetje begin vorige week lekker weer met ons mee naar huis. Zelf had ik het niet verwacht en schrok er ook van maar na een uurtje was ik alleen maar blij en durfde ik het ook aan. Een dag eerder zat er al weer heel wat meer leven in ons prinsje en besloot meneer na een flesje om een ruk te geven aan zijn sonde. Dat probeerde hij al dagen maar er zaten 3 pleisters aan vast en die kreeg hij niet los. Maar die dag zag hij zijn kans schoon. De pleisters aan zijn neus hadden een beetje losgelaten en dus was het wat hem betreft tijd voor de ultieme poging. Ik merkte het eerst niet maar hij moest heel erg hoesten ineens en toen "floep" zat hij trots met het slangetje in zijn hand. De verpleging vond dat hij het dan maar moest bewijzen om zelf voldoende vocht te drinken. Die dag haalde hij dat precies......600 cc wat ook echt het absolute minimum was. De volgende ochtend kwam de verpleging ons vertellen dat hij naar huis mocht. Best eng want hij was echt nog niet beter maar als het echt niet ging dan zouden we snel genoeg weer in het ziekenhuis kunnen zijn. Zijn saturatie was al dagen goed ook al had hij het benauwd, vernevelen wat ze elke 3 en later 4 uur deden leverde veel stress op bij Ravi en hielp eigenlijk nauwelijks en zwaardere pijnstilling dan paracetamol mocht hij ook niet meer hebben want hij zat al aan z'n max..........dus alles wat nog wel kon en mocht konden we ook thuis doen. Dus lekker mee naar ons huis. Na een week ziekenhuis eindelijk weer ons gezinnetje samen op 1 plek. Heerlijk. Vanaf dat we thuis waren heeft hij alleen maar gelachen. Hij piept nog wel een beetje maar het is niks in vergelijking wat het was. Merk wel dat hij nu niet graag meer alleen wil zijn, huilt wat sneller om opgepakt te worden maar dat kan ik best begrijpen, zo'n ziekenhuisopname is voor zo'n ukkie natuurlijk best een enge ervaring. We hebben hem nog wel een paar dagen thuis gehouden van de opvang dus ik ben ook een week extra vrij geweest van mijn werk maar sinds afgelopen maandag is alles weer gewoon zoals het was.
Met Zoey zijn we naar het theater geweest naar de voorstelling van Sesamstraat. Dat was zoooo leuk en zij vond het zoooo fantastisch! Er zit een liedje in met een dansje (de Bukeru) en daar had ze al naar gekeken op youtube, tijdens de voorstelling kon ze het hele dansje meedoen en meezingen.....zelfs de poppen op het podium viel het op. En dan ben je toch wel heel trots op je kleine grote meid! Helaas werd ze daarna ziek, zelfde virus als Raafje. Twee dagen hoge koorts en snachts ijlen en 2 dagen lang onafgebroken hoesten. Heel naar maar met een hoestdrankje en paracetamol en neusdruppels konden we het redelijk goed verlichten voor d'r. Inmiddels is ze er al weer helemaal af.
En.......TROMGEROFFEL........eindelijk snapt ze het concept van het potje! Sinds 2 dagen doet ze al haar plasjes keurig op het potje. Ze geeft het op tijd aan en is reuzetrots als ze het plasje in het potje hoort kletteren (heeeejjjjj, ik hoor een plasje mama......zo schattig!). En vanmiddag wilde ze ook poepen op het potje. Oma en opa pasten op en deden snel haar broek uit........en helaas viel het poepje toen op de grond......arm meissie..........ze probeerde het zo goed en ze gaf het zo goed aan. Maar natuurlijk mocht ze wel een deurtje open maken. Nu hoor ik jullie denken.......deurtje openmaken? Jaaaaa, wij maken inventief gebruik van een adventkalender die ik vorige week gekocht had, zo'n ding waar vakjes met chocolaatjes in zitten en waarmee je aftelt tot kerst. Nou, bij ons wordt ie gebruikt voor de poepjes.......voor elke geslaagde of in ieder geval goede poging mag ze een deurtje openen. NIet voor plasjes......alleen voor poepjes. Haha, goed idee toch?
Maar goed, hoef jullie niet uit te leggen hoe trots wij zijn op ons meisje. Met een beetje mazzel is ze zindelijk voor haar derde verjaardag! Supergoed!
reacties (0)