Mijn knulletje is alweer een maand oud....

Soooo heeeee!

Wie wil de tijd even stop zetten want het gaat me allemaal veel te snel. Ineens is mijn kleine grote man alweer een maand. Niks geen pasgeboren babietje meer, nee hoor, nu is hij "gewoon" een baby. En ik verbaas me er over, voor mijn gevoel is hij er echt nog maar net, hij is nog zo "nieuw" en wij moeten hem nog echt leren kennen maar toch is hij gewoon alweer een MAAND oud. Toevallig zijn we gisteren wezen kraamschudden bij een vriendin van mij, haar dochtertje is geboren op 11 april en is dus precies 3 weken jonger dan Ravi. Je zou zeggen dat ze dan praktisch even oud zijn. Maar het grappige is, als je ze naast elkaar in de box ziet is het echt zo dat zij er veel kleiner, breekbaarder en hulpelozer uit ziet dan onze grote knul. Zijn hoofd is veel groter, hij is echt wel 5 cm langer, hij kijkt al veel bewuster om zich heen. Bizar! Kan er niet over uit.

Het gaat echt supergoed met Ravi. Hij begint zijn handjes te ontdekken en probeert als hij in de box ligt of in de wipstoel zit zelfs al pogingen te doen om te grijpen naar dingetjes in zijn omgeving. Hij heeft mij  - letterlijk - al een paar keer bij de neus gehad (auw! scherpe nageltjes, die moeten we dus even vijlen haha). Wij beginnen zijn huiltjes zelfs al een beetje uit elkaar te houden. Honger.......da's overduidelijk de favoriet en ook de meest herkenbare (klinkt als keihard MAAAAA-MAAAAA-MAAAAA en dan voor het dramatisch effect een heus trillipje erbij). Speentje uitgevallen is minder indringend huilen maar juist meer zielig, en dan zo hard met z'n hoofd heen en weer schudden als we 'm weer in willen doen dat dat bijna onmogelijk is hahaha. Pijn of krampjes klinkt meer als gillen, wat hoger van toon, meer zoals we zelf ook doen als we pijn hebben. Dus........de eerste communicatie is een feit, als is het wel wat veel van hetzelfde en vooral ook eenrichtingsverkeer. Het valt ons op dat hij veel meer dan Zoey een echte drama-queen kan zijn. Zoey was wat tevredener en huilde niet bij elk ongemakje. Niet dat Ravi veel huilt -integendeel zelfs- maar we zijn nogal verwend door Zoey toen ze baby was dus lijkt het al snel meer en vaker.

Ook blijken wij een heus veelvraatje op de wereld te hebben gezet. In overleg met het CB hebben we vorige week zijn flessen al opgehoogd naar 150 cc met 5 schepjes voeding. Hij zou dan 140 cc van zo'n fles mogen drinken. Als je 'm klaarmaakt dan is het een fles van zo'n 170 cc (met de schepjes erbij in dan natuurlijk). Maarre.........maarre.... euhm.....hij drinkt ze gewoon leeg op een enkele uitzondering na. Het goede nieuws is wel dat hij nu in de regel eindelijk 4 uur tussen de voedingen laat en we dus ook eindelijk terug zijn van 7 naar 6 voedingen per etmaal. Maar ik vrees nu al het keiharde oordeel van het CB als ik daar woensdag naar toe ga voor het 4 weken bezoekje..... Maar goed, als we hem minder geven is het een groot tranendal en lukt het hem amper om 3 uur tussen de voedingen te laten, dat is ook geen doen natuurlijk. En uiteindelijk zal het zich heus wel enigszins normaliseren ga ik zo van uit.

Nu met het mooie weer hebben we al heel wat leuke gezinsuitjes gedaan en Ravi vind het allemaal prima. Of we 'm nu meenemen in de maxicosi of in de bak van de kinderwagen, hij slaapt zich overal doorheen. We zijn bijna dagelijks wel even een uurtje of anderhalf in de speeltuin zodat Zoey zich kan uitleven. we zijn al 2 keer bij de kinderboerderij geweest met daarna een drankje op een terrasje, we hebben al een paar keer gewinkeld, zijn al een paar keer op visite geweest en hebben ook al alle hoeken van het park gezien. Kortom, lekker buiten.

Hij ligt eigenlijk ook al een dag of 3 alleen in z'n romper in de box, veel te warm voor kleertjes. Wel 1 met lange mouwen en daar slaapt hij 's nachts ook lekker in met een enkel dekentje/lakentje over.

Dan het slapen......tja, zoals eerder al gezegd meldt hij zich iedere 4 uur trouw voor een flesje, ook ''s nachts dus. Wel heeft hij vandeweek 1 keer doorgeslapen tot half 6 (laatste voeding was 00.30 uur). Vanacht sprong de klok op 4 uur toen hij zich meldde, laatste voeding was - hoe kan het ook anders - om 0.00 uur geweest. Zowel Nico als ik waren echt heel moe en ik zei tegen hem........geef 'm eens een speentje en dan zien we wel......nou dat heeft geholpen want toen is hij weer gaan slapen tot 5.45 uur. Bijna 6 uur achter elkaar dus. Daar doen we het voor. We hangen de vlag nog niet uit hoor maar hopelijk is dit het begin van on-onderbroken nachten voor ons.

Gisterochtend heb ik - of misschien wil ik dat gewoon erg graag - het eerste echte lachje van Ravi gekregen. Ik was vrolijk tegen hem aan het babbelen en aaide over z'n wangetje (vind íe fijn) en toen ging z'n mondje open en trok hij z'n mondhoekjes omhoog.........zoooo lief! En hij deed het nog een keer toen ik weer over z'n wangetje aaide. Wat heeft íe toch een schattig koppie!!!

Iets wat ik minder prettig vind van een jongetjes-baby zijn de poepluiers, meisjesluiers verschoon ik fluitend met de spreekwoordelijke 2 vingers in m'n neus. Heb afhankelijk van de hoeveelheid en structuur van de poep 1 tot 3 natte doekjes nodig en binnen no time is de schone luier om en hebben we weer een frisse meid. JONGENSluiers daarentegen.........grrrrr. Not my hobby! Na 2 tot 3 doekjes DENK ik dat het schoon is.........maar dan blijkt stiekem dat er een minstens even grote hoeveelheid POEP verstopt zit onder het balzakje van zoonlief! En voordat dat rimpelige geplooide stukje van mijn lieve knulletje eindelijk ook schoon is ben ik zo nog eens 3 doekjes verder. Bij deze opteer ik dus ook voor extra kinderbijslag voor jongetjes want die doekjes zijn niet goedkoop ofzo! Overigens krijg ik als kers op de taart na al het gepoets ook zeker bij 1 op de 4 luiers een warme "douche" als bedankje voor de schone billen. Het zal wel zijn manier zijn om duidelijk te maken hoe lief hij zijn mama vind haha.

Over poep gesproken. We hebben een poep-probleem met Zoey. Ze eet tegenwoordig eindelijk weer echt goed............helaas poept ze dus ook goed. En niet gewoon goed, neeeee, mevrouw poept als een grote volwassen vent. Haar nr. 5 luiers kunnen het niet aan. Als we haar niet meteen verschonen heeft ze het van d'r enkels tot in haar nek zitten, het past er gewoon niet in! En mevrouw vind het zelf zo verschrikkelijk als ze gepoept heeft, ze vind het heel erg vies en weet dat als ze het weer eens overal heeft zitten dat we haar dan in bad zetten (en daar heeft ze niet altijd zin in als ze bijv. lekker aan het spelen is). Dus zodra we haar willen verschonen begint de strijd. Ze schreeuwt, schopt, slaat en draait, knijpt d'r billen samen, trekt d'r rug hol, knieen tegen elkaar. Jullie zullen het begrijpen.........on-mo-ge-lijk om haar billen schoon te maken. Moedeloos wordt ik er van. Alles onder de poep, haar kleren, zijzelf, de commode, aankleedkussen en niet onbelangrijk ikzelf. Zelfs als ik haar poedelnaakt en onder de poep onder m'n arm pak en haar in bad zet lukt het nauwelijks om haar poepvrij te krigen. Ze knijpt d'r billen zo hard tegen elkaar dat er geen washandje met zeep tussen komt. Het wordt echt tijd dat ze op de wc gaat poepen maar daar heeft ze nog maar weinig trek in, zelfs de beloofde kadootjes maken het niet aantrekkelijk voor d'r. We zitten dus van alle kanten in een poep-fase hier.

Huishouden is ook ineens een ding geworden voor me. Serieus waar........ik haat huishouden. En voordat wij kinderen kregen en zelfs toen Zoey er nog alleen was deden we dat bij voorkeur ook zo min mogelijk. Ik schaam mij er niet voor om toe te geven dat "vroeger" hier wekenlang wasmanden met schone was konden staan met vouw en strijkgoed, dat er soms wel eens een week niet gestofzuigt werd, de badkamer echt niet iedere week werd geboend en er vaker wel dan geen laagje stof op mijn kasten en tv lag. Maar nu is alles ineens anders......ik loop de hele dag op te ruimen, te poetsen, te organiseren, te wassen/vouwen en ik word gek als het een rotzooitje is. Kan het niet verklaren hoe het komt. De enige verklaring die ik kan geven is dat ik het ineens ZO druk heb met 2 kinderen ipv 1 dat ik op de paar momenten die ik wel heb me echt genoodzaakt zie om die zo goed mogelijk te benutten. Ach, erg vind ik het niet, ook wel eens fijn om een redelijk netjes en schoon huis te hebben zullen we maar zeggen.

En er is iets raars met me aan de hand. Ravi is natuurlijk nog een kleine baby maar ik raak bijna dagelijks een soort van in paniek bij het idee dat hij straks geen baby meer is en dat ik dan nooit meer mama van een babietje zal zijn. Nico wil zeker geen derde kindje en ik heb dat nooit helemaal uitgesloten maar praktisch en financieel gezien vind ik het ook helemaal niet handig (en ben ook niet meer de jongste natuurlijk). Dus de kans dat er ooit nog een kindje bij gaat komen bij ons is niet erg groot en ooooh dat doet pijn in m'n buik en m'n keel knijpt dicht als ik daar aan denk.........ben zo verliefd op mijn beebje en weet natuurlijk van Zoey hoe snel die kleintjes baby-af zijn........Moet ik daar nu mee?