De beruchte 3e week

Wij zijn hier aangekomen in de beruchte 3e week. De week dat er gepresteerd moet worden. De week dat er weer een ei de reis van haar leven gaat maken. Vind dat altijd een beetje nare week. Ineens wordt je er weer meer bewust van dat je "bezig" bent om een kindje te maken. En ik ben dan ook nog eens iemand die eigenlijk het liefste meteen wil weten of iets gelukt is of niet. En dat gaat nog wel even duren, de beruchte wachtbankweken. Brrr, zoals jullie weten niet mijn sterkste punt. En nu al helemaal niet meer want na het overtijd-avontuur van m'n vorige cyclus ben ik er eigenlijk even helemaal klaar mee. Maar goed, dat mag ook wel even na 7 vruchteloze pogingen vind ik. Mijn man zet overigens wel al z'n geld in op deze maand, want april is ook de maand waarin Zoey verwekt is. Maar of dat nu een goede graadmeter is? Wat wel apart is is dat ik heb opgemerkt dat van mijn vriendenlijst inmiddels 2/3 zwanger is (de mensen zonder kinderwens even niet meegerekend). En ja ik ben natuurlijk echt wel heel blij voor iedereen en ik gun het iedereen ook maar het steekt ook een beetje. Hoop dat niemand dit persoonlijk opvat hoor want zo is het niet bedoeld.

Verder is het hier thuis een ziekenboeg. Ben inmiddels zelf alweer iets aan de beterende hand maar mannetje heeft het nog heel zwaar. Zoey is gelukkig alweer helemaal de oude en slaapt ook weer de hele nacht door. Koninginnedag is hier behoorlijk in het water gevallen. Zijn nog wel even naar het Deliplein geweest toen het droog was. Was gezellig met muziek en vrijmarkt en een hoop drukte. Maar na paar uurtjes had ik geen zin meer, m'n hoofd zat vol met snot en kon nauwelijks m'n ogen open houden.

Morgen gesprek met KDV, zal mij benieuwen. Gelukkig is de bijtplek al redelijk goed bijgetrokken en gaat het arme meisje er waarschijnlijk geen litteken aan over houden.