Afwachten en duimen

Zo daar ben ik weer. Gesprek is achter de rug en in ieder geval ben ik van die verdomde zenuwen af. Ik was iets te vroeg dus moest even wachten en omdat ik bij de uitgang zat kon ik in ieder geval zien dat er geen sollicitant voor mij was. Heb alleen geen idee of ze meerdere mensen spreken of niet. Het gesprek was met de Head Officer HR en de secretaresse waar ik mee zou moeten samenwerken. De eerste klikte het gelijk mee en de tweede die was wat stugger/stiller en kon ik niet goed peilen. Het gesprek op zich verliep wel goed. Wat info over het bedrijf en de functie, wat over mezelf vertellen, wat vragen over hoe zelfstandig ik kan werken en hoe goed ik kan samenwerken en welke talen ik beheers. Of ik goed kon werken met Excel en Powerpoint (Excel YES, Powerpoint...nooit nodig gehad maar dit wat vaag gehouden). Of ik het qua opvang kon regelen als ik - incidenteel - eens heel laat s avonds terug zou komen van m'n werk (bij parkenbezoek andere kant NL of in Belgie***). Ja hoor da's geen probleem.

En na het uitleggen van de sollicitatieprocedure stond ik na een half uurtje weer buiten. Soms weet je al tijdens zo'n gesprek wat de uitslag gaat worden, in dit geval heb ik geen idee. Het is dus puur afwachten. Wel hebben ze laten weten nog deze week contact op te nemen over een evt. vervolg. Da's mooi snel dus. We gaan het afwachten, als ik het wordt is het een baan tot eind augustus, vervanging voor zwangerschapsverlof.

*** Hier schoot ik best van in de stress, ben nogal een muts als het gaat om ergens naar toe te moeten waar ik het ter plaatse niet ken. Ben bijv. afgelopen weekend ook al langs het adres van deze sollicitatie gereden zodat ik vast weet of en waar ik kan parkerern enzo. Haha, en nu zou ik voor deze baan dus zelfs misschien naar het buitenland moeten rijden in m'n eentje om daar een vergadering te notuleren voor de manager. Het schijnt niet vaak voor te komen maar het kan wel. Aaaaargggghhhhh! Maar goed, wie dan leeft, dan zorgt.