Helaas na 14 weken en 3 dagen blijkt uit de echo dat het hartje niet meer klopt van ons prachtig mini brusje. Hij/zij lag daar wat in elkaar gedoken in mijn baarmoeder...en volgende week ga ik bevallen van een kleintje dat niet leeft. Maar goed....ergens niet verbaasd, wel veel tranen en zeer in ons hartje.
Dat wordt schakelen en accepteren dat ons gezin is zoals die is. Gelukkig heel lief, warm en dynamisch. En vooral ook heel sterk en open. Ik heb een fijn gezinnetje gemaakt. Had wel graag nog een kleintje erbij gehad in mijn plaatje dat ik voor ogen had. Dat is het afscheid nemen....
Zooo jammer....en bikkelhard. Maar natuur is krachtig en blijkbaar was het niet helemaal gezond. Daar geloof ik in.
Ze willen eigenlijk graag nog een vruchtwaterpunctie doen, maar dat durf ik niet. Geen zin in pijn. Eind van de middag bellen ze op, ze waren trouwens heel duidelijk maar ook erg lief, hoe en wat en wanneer. Ik kies voor een ruggenprik, al vind ik dat het engste. Het voelt wel het beste en ik wil het ook graag zien...
Maar goed. Ff bikkelhard het leven, en na vele malen afscheid moeten nemen afgelopen jaar op verschillende vlakken en op verschillende manieren, was dit eigenlijk het blije kersje op de stomme vieze taart. Maar helaas....ff slikken dan maar...
reacties (0)