Lex zeven maanden

Lex is ondertussen alweer zeven, bijna acht maanden(30 mei)! Wat gaat het snel! Maar dan echt snel. En het tegenstrijdige is dat je soms wil dat het nog sneller gaat, ik bedoel, dat je verlangt naar 'wanneer ie kan zitten, of lopen'! Haha, ik verlang nu gewoon naar het moment dat ie tandjes krijgt. Hij heeft nog altijd geen tandje. Als je zo een beetje rondvraagt, zijn neefje (9maanden) heeft ook nog geen tandje maar zijn ander neefje (8maanden) heeft er al twee! Ach ja, je kan het niet forceren he, althans, zeker niet tandjes krijgen. Maar hij heeft al twee keer 'iets' gehad waardoor we dachten dat de tandjes er kwamen. Afgelopen donderdag bv, zat zijn tandvlees dik en je zag een wit streepje in zijn tandvlees. Verrukking alom! Mama supertrots, Lex hangerig en rode wangen maar dat konden we makkelijk aan 'want Lex kreeg een tandje!'. Vandaag, zondag, is er nog niets veranderd aan de situatie. De zwelling is weg, het streepje zit er nog ,maar minder duidelijk! Waarschijnlijk had ie zich gekwetst door op iets te bijten of zat er een aftje...Pfft, rot! Tja, we zien wel weer he....straks krijgt ie er een en hebben we het niet door, haha!

Ondertussen eet Lex groentjes, aardappeltjes, vlees en fruitpap. Hij lust alles, maar dan ook alles! Dat is leuk! Het doet dan ook vreemd om bv de tweeling (4maanden) te voeden van Andys zusje. Zij lusten niet alles en zijn moeilijker om te voeden. Ik wist niet dat ik zo'n geluk heb met Lex! Maar onze zoon heeft nu wel een andere moeilijkheid: hij begint van ons te verwaaien aan tafel! Telkens we iets nemen om te eten of zo (of iemand anders), dan geeft hij aan dat hij het ook wil! Hij steekt zijn handjes uit, of maakt geluiden. En wanneer ie zijn zin niet krijgt, tja, dan krijst ie de hele boel bijeen! Best lastig want Lex kan en mag gewoon niet alles proeven he! Hij is nog maar een baby, en tja, we hebben al verschillenden malen geprobeerd met een stukje koek of brood, maar hij is nog te stuntelig en verslikt zich te hard. Hij weekt de koek en die breekt dan af en slikt het gewoon door. Hij heeft de 'kauw'reflex helemaal nog niet vast en tja, tot grote paniek van mama natuurlijk! Laatst moest ik hem bijna omkeren met eetstoel en al. Toen nam ik zijn koekje af en zei: nu is het klaar! Lex is gewoon te nog te klein. Tja, met een nodige serenade natuurlijk achteraf! Nu neem ik een koek mee als we ergens gaan of zo, om te pletten en te geven wanneer er hapjes zijn of zo, zodat ie niet moet verwaaien!

Lex speelt nu echt! Hij neem zijn speelgoed vast, bekijkt het langs alle kanten, draait en prutst aan alles. Je ziet hem gewoon ontdekken en dat is gewoon heerlijk om te zien! Maar....hij mag mama niet zien in zijn beurt of hij huilt dat ik hem 'moet oppakken'. Ja, Lex is aangebroken in de fase van verlatingsangst. Soms wanneer vreemde mensen hem begroeten of aanraken of willen vasthouden, dan kijkt ie steevast rond 'of mama er nog is', ofwel moet ik hem gewoon overnemen omdat ie begint te huilen. Ach, gaat wel over. Het is soms 'vertederend' dat ie zijn mama wil! Dat voelt aan dat alleen ik zijn mama ben he...Op het feest van mijn pa stak ie zijn handjes naar me uit en begon heel wild te spartelen en te schoppen op zijn oma's arm, toen ie me zag binnenkomen met pa. Joepie, mama! Alleen knap lastig wanneer ik hem moet achterlaten in de kinderopvang! Dan moet ik met tranen in mijn ogen in mijn auto stappen en zo naar het werk rijden...

Hij rolt nu volledig! Als ie iets niet kan pakken, of als ie heel erg verdiept is in zijn spelen, dan hopla, rolt ie op zijn buikje. Sedert enkele dagen rolt ie terug! Niet meer toevallig omdat hij zijn evenwicht verliest, maar ook omdat ie wil. Zoooo leuk om zien. Mama supertrots. Nu oefen ik zijn rechtzitten, maar tja, heeft nog ongelukjes (teveel) en kan hem geen 10seconden alleen laten als ie rechtzit, maar als ik hem steunt, dan kan je hem zien genieten van het nieuwe perspectief om te spelen!

Lieve Lex, je wordt al een hele jongen. Soms kijkt mama naar je, verwondert dat ze een zoontje heeft, en dat je alles doet zoals van je verwacht wordt. Je bent gewoon perfect! Soms is mama moe, maar alleen maar omdat ik veel te goed voor je wil zorgen. Ik wil dat je alles hebt dat een kinde nodig heeft, en het beste is niet goed genoeg! Je doet me lachen, je maakt me trots. Je doet me soms huilen, met wat je hebt bijgeleerd, je lieve ogen, je blik. Lex, je hebt ons leven helemaal op onze kop gezet maar ik zou het niet meer anders willen! Je hoort er nu gewoon bij. Bij mama en papa. Soms ben ik bang van die harde buitenwereld. Ik wil je er tegen beschermen, maar daarentegen wil ik je al het mooie tonen! Je bent zo kwetsbaar, soms zo erg dat ik er bang van wordt. Als jij pijn hebt, heb ik ook pijn. Als jij lacht, lach ik ook! Jij bent iets waarvoor ik alles zou doen! Lieve Lex, jij bent mijn alles!

Mama